Ostatnie dni mijającego tygodnia upłynęły nam na szukaniu odpowiedzi na pytanie: kto mieszka w ziemi? Podążając za zaspakajaniem naturalnej ciekawości dzieci, zainteresowaliśmy się bardziej szczegółowo życiem zwierząt (organizmów) mieszkających pod ziemią. Okazało się, że prawie połowa organizmów żywych na naszej planecie bytuje pod powierzchnią gleby. Oprócz bakterii i grzybów są to także drobne zwierzęta, najczęściej pożyteczne, a nawet wręcz niezastąpione w przyrodzie. Kiedy ich brakuje, gleba zaczyna umierać, a wraz z nią roślinność.
Ostatnie, bardzo deszczowe dni, powodowały, iż częściej niż zwykle na swojej drodze mogliśmy spotkać dżdżownice i to właśnie jedna z nich stała się naszym wyjątkowym gościem a my, pozostając w kręgu tematyki zwierząt żyjących pod ziemią, mając ją blisko siebie, mogliśmy bez przeszkód podglądać jej codzienne bytowanie. Wraz z resztkami liści i gleby ogrodowej stworzyliśmy dla niej namiastkę naturalnego środowiska. Później dzieci sukcesywnie zapoznawały się z informacjami dotyczącymi dżdżownicy – poznały jej budowę, zwyczaje i rolę jaką spełnia w naszych ogrodach. Zapoznały się również z etymologią samego słowa „dżdżownica” i w ten sposób zrozumiały, dlaczego jest ich tak dużo właśnie podczas deszczu (nazwa dżdżownica związana jest z jej pojawianiem się podczas i po deszczu (po staropolsku – dżdżu). Gdy pada deszcz, korytarze wypełniają się wodą, dżdżownice muszą szybko wydostać się na powierzchnię ziemi, aby mieć czym oddychać). Dzieci uważnie przyglądały się dżdżownicy – obserwowały jej ruchy, dotykały, wąchały a co odważniejsze brały do ręki opisując swoje odczucia. Po całej części wstępnej, dżdżownica za cierpliwość, wytrwałość i posłuszeństwo została nagrodzona oficjalnym przyjęciem jej do grupy. Nadano jej imię Natalia i przez kilka dni bytowała na naszym parapecie. Jednak mając na względzie dobro dżdżownicy i fakt, że najlepiej jej będzie w środowisku naturalnym, dzieci pożegnały się z nią i wyniosły ją do naszego ogrodu, gdzie będzie spulchniać glebę na naszej ścieżce przyrodniczej.
Dla rozwoju poznawczego dziecka to właśnie przyroda jest nieocenionym wychowawcą i nauczycielem. Można ją nazwać sprzymierzeńcem w wychowaniu dziecka, gdyż wychodzi naprzeciw nieomal wszystkim jego potrzebom – sprzyja harmonijnemu rozwojowi, dostarcza głębokich przeżyć i budzi zainteresowanie wszystkim, co się porusza, żyje, zmienia. Ważne jest zatem, aby organizować dzieciom czynne kontakty z ich otoczeniem, gdyż to one właśnie dostarczają wielu korzyści dla ich wszechstronnego rozwoju.
