kwiecień 2020 – Strona 2 – Miejskie Przedszkole Nr 8 Montessori w Jarosławiu

Zabawy badawcze z powietrzem

Cel :

rozbudzanie ciekawości otaczającym światem
wyciąganie wniosków z doświadczeń i eksperymentów
prowadzenie badań poprzez doświadczenia i obserwacje

Zadanie 1.

Wysłuchaj wiersza o powietrzu autorstwa L.J. Kerna

Piotruś i powietrze.

Był pewien chłopiec w różowym swetrze,
którego raz zapytano:
Czym chciałbyś zostać Piotrusiu?
Powietrzem!
Dlaczego powietrzem?
Ano,
dlatego tylko, proszę mamusi,
że ono nic robić nie musi.

Pobladła biedna mama z wrażenia,
ot los mieć syna lenia.
Wieczorem poszedł Piotruś do łóżka,
mamusia światło zgasiła.
I zasnął Piotruś, a dobra wróżka
w powietrze go zamieniła.
I nagle patrzcie co się dzieje:
Piotruś po świecie wieje.

W miastach uderza o domów mury,
w górze na niebie rozpędza chmury,
na morzy białe spostrzega żagle,
więc mocno dmucha w te żagle nagle,
na szosach siwe podnosi kurze,
organizuje trzy groźne burze,
porusza liście na wszystkich drzewach,
we wszystkich ptasich gardziołkach śpiewa,
jest jednocześnie we wszystkich stronach,
w samochodowych siedzi oponach,
wierci się, kręci, tańczy jak fryga,
aeroplany na sobie dźwiga,
i – to już chyba największa heca –
dmucha jak wariat we wszystkich piecach…

Rano, gdy zbudził się, przetarł oczy
i rzekł:
Zmęczyłem się bardzo w nocy.
Nie przypuszczałem, proszę mamusi,
że tak powietrze pracować musi…

Zadanie 2.

Co to jest powietrze?

Czy widzimy powietrze?

Do czego jest potrzebne powietrze?

Powietrze otacza całą kulę ziemską. Konieczne jest do życia ludziom, zwierzętom i roślinom. Powietrza nie widać, ale gdy jest zanieczyszczone trudno nam się oddycha, chorujemy.

Szukanie dowodów na istnienie powietrza -właściwości powietrza

Zadanie 3.

Dziecko ustawia na stole buteleczkę słoiczki. Następnie zanurza przybory w misce z wodą. Widzi wydostające się bąbelki. Obserwują co się wydarzyło.
Wniosek: Przeprowadzone doświadczenie pokazuje, że w butelce jest powietrze, ale jest niewidoczne.

Dziecko przy pomocy rodzica nadmuchuje balony. Po chwili rozwiązuje nadmuchane balony, a ich wloty kieruje na stół, na którym leżą piórka, skrawki chusteczki higienicznej.
Wniosek: wiatr to ruch powietrza, gdy wylatuje z balonu, porusza piórkami.

Sprężystość powietrza

Dziecko trzyma w ręku strzykawkę, wyciąga tłoczek nabiera powietrza. Następnie otwór z drugiej strony zatykają palcami próbują wcisnąć tłoczek do środka. Przekonuje się, że nie można wcisnąć tłoczka do końca. Po puszczeniu tłoczka przez dziecko, tłoczek sam wsuwa się na zewnątrz.
Wniosek: Powietrze jest rozprężliwe. Powietrze zachowuję się jak sprężyna pozwala się ścisnąć, ale puszczone wraca do stanu poprzedniego.

Co to jest wiatr?

Dziecko składa z papieru kolorowe wachlarze. Następnie porusza nimi swobodnie przy twarzy. Mówi co czuje gdy porusza wachlarzem.
Wniosek: Szybko poruszany wachlarz wprawia w ruch powietrze, czyli powstaje wiatr.

Co się dzieje, kiedy w pomieszczeniu brakuje powietrza?

Doświadczenie z dwiema świeczkami – jedną przykrywamy słoikiem i obserwujemy, jak po chwili płomień gaśnie. Druga pali się bez przykrycia i nie gaśnie.
Wnioski: Powietrze jest potrzebne, aby palił się ogień.

Inne zabawy z powietrzem:

https://www.mama-bloguje.com/dziecko-na-warsztat-eksperymenty/

Załącznik 1. Wykonaj polecenie.

Załącznik 2. Co przydarzyło się panu w kapeluszu. Opowiedz tę historię.

Ćwiczenia motoryki małej.

Jeśli przyjrzymy się pomocom Montessori, to zauważymy, że większość z nich ma specjalne uchwyty do przenoszenia, a praca z nimi wymaga czytelnej prezentacji ze strony nauczyciela, który każdorazowo koryguje pewne ruchy. Dzięki temu przenoszenie tacy, układanie puzzli, nauka przelewania, praca z tabliczkami, koralikami, mapą, itd. ćwiczą „chwyt pisarski”.

Przykłady ćwiczeń kształcących motorykę małą:

Lepienie

Warto proponować dziecku masy robione wspólnie z nim w domu.

Segregowanie

To ćwiczenie doskonale rozwija także umiejętności matematyczne, bo pozwala wyodrębniać poszczególne zbiory, ale też dostrzegać ich części wspólne, klasyfikować i dokonywać analizy wzrokowej. Do takiej zabawy przydają się kolorowe pompony, drewniane ozdoby, piórka, ale też fasolki, guziki, czy inne drobiazgi znajdujące się w domu.

Przygotowując taki zestaw do pracy dla dziecka, warto w nim umieścić odpowiednie narzędzie do przenoszenia rzeczy: szczypce (metalowe do cukru, drewniane do ogórków), zaparzacz do herbaty czy klamerkę do bielizny – wymagają one użycia dokładnie tych mięśni, które potem umożliwiają trzymanie ołówka. Dziecko z użyciem narzędzi przenosi przedmioty z miseczki do miseczki (zawsze od strony lewej do prawej – taki jest kierunek pisania) lub rozkłada do przegródek (tu przydaje się paleta do farb lub pudełko na śrubki ze sklepu budowlanego).

Stopień trudności ćwiczenia powinien wzrastać w miarę, jak dziecko wykonuje ćwiczenia coraz sprawniej: elementy stają się drobniejsze, mają więcej kolorów, przydzielenie ich do danej kategorii staje się mniej oczywiste.

Przenoszenie

Ta zabawa łączy się z poprzednią, ale do ćwiczeń ręki można też użyć: łyżeczki, którą dziecko przenosi sypkie produkty z jednego naczynia do drugiego lub pipetki (zakrapalcza), którą trzeba przetransportować wodę i umieścić w określonym miejscu (np. przyssawce z maty kąpielowej, kropkach narysowanych flamastrem lub kredką akwarelową na kartonie). Różne barwniki dodane do wody urozmaicą zabawę.

Układanie

Do tych zabaw przydają się różne mozaiki, szczególnie takie wymagające chwytu dwoma palcami, jak kołeczki wkładane w tablicę czy koraliki, które potem się sprasowuje w obrazek. Dziecko może samo projektować wzór, ale też naśladować go – odtwarzać z przygotowanego szablonu. Taki rodzaj zabawy doskonali też koordynację wzrokowo-ruchową i ćwiczy spostrzegawczość.

Nawlekanie

Czynność ta wymaga chwycenia w palce koralika i sznurka (lub nici z igłą) oraz umiejętnego przewleczenia. Do nawlekania służą przede wszystkim koraliki, ale też guziki, kulki jarzębiny (świeży groch i fasolki również), makarony, pocięte na kawałki ruloniki. W ten sposób dziecko może odtwarzać wzór (na przykład narysowany na kartce), tworzyć własne korale i bransoletki, którymi obdaruje bliskich.

Szycie i wyszywanie

Najprostsze ćwiczenie to przewlekanie sznurówki przez dziurki zrobione w dość grubym kartonie. Do bardziej skomplikowanych wyszywanek potrzebna jest igła. Duże, plastikowe igły są łatwe do nawleczenia, a zajęcie to jest bezpieczne i usprawnia palce.

Przydaje się też plastikowa lub materiałowa kanwa, na której dziecko ćwiczy manewrowanie igłą i wyszywa przy użyciu grubych nici, włóczki, a nawet wstążek, może także przyszywać guziki czy koraliki. Starsze dzieci chętnie wyszywają z użyciem tradycyjnych narzędzi: igły, tamborka, muliny i tworzą w ten sposób obrazki i tradycyjne wzory.

Kalkowanie

Wystarczy do rysunku o wyraźnych konturach przyłożyć kalkę, papier śniadaniowy lub pergamin do pieczenia, aby przekopiować to, co znajduje się pod spodem. Pracuje wówczas nie tylko motoryka mała, ćwiczenia te wspomagają też umiejętność skupienia się na zadaniu i powracania wzrokiem do miejsca, gdzie trzeba kontynuować rysowanie linii.

Prace domowe

Małe paluszki usprawni samodzielne obieranie owoców i warzyw (zarówno przy pomocy obieraczki, jak i ręcznie – obranie mandarynki czy cebuli wymaga sporego skupienia na zadaniu), krojenie ich, przygotowywanie i wyrabianie ciasta.

Ogromnej precyzji ruchów i koncentracji wymaga nakręcanie nakrętek, wkręcanie śrubek, wbijanie gwoździ (wystarczy pudełko ze śrubami, podkładkami i nakrętkami różnej wielkości lub deska z nawierconymi otworami, wkręty i śrubokręt). Także takie czynności jak przypinanie prania klamerkami do bielizny, dobieranie skarpet w pary i zwijanie ich razem, a nawet mycie i szorowanie (używanie spryskiwacza, trzymanie szczotki) wzmacniają ręce dziecka.

Prace plastyczne

Wszelkie „typowe” prace plastyczne, jak rysowanie, malowanie, stemplowanie, wydzieranie, wycinanie, naklejanie – wszystkie te mniej lub bardziej twórcze techniki pozwalają na rozwój motoryki małej. Dziecko może tworzyć własne dzieła – wymagają one pracy dokładnie tych samych mięśni i ćwiczą te same umiejętności, a są bez porównania bardziej atrakcyjne j zajmujące dla dziecka.

Inne rzeczy, które ćwiczą grafomotorykę

Każda czynność, która wymaga drobnych, precyzyjnych ruchów dłoni oraz zamaszystych ruchów ramion, pomaga dziecku wzmocnić mięśnie potrzebne do pisania. Zamiast mozolnego kreślenia szlaczków dziecko może tkać, wrzucać monety do skarbonki, rysować labirynty, malować kredą po chodnikach, robić z liści ubranka dla lalek i co tylko przyjdzie nam do głowy – ważne, aby czynność ta była atrakcyjna dla dziecka i pozwalała na zaangażowanie się w nią.

Lekcja języka angielskiego breakfast – utrwalenie słownictwa związane ze śniadaniem

breakfast- śniadanie

foot- jedzenie

meals- posiłki

1.Bardzo proszę o skorzystanie z podanego linku do strony internetowej i wysłuchanie przez dzieci zajęcia dotyczącego śniadania.

https://www.youtube.com/watch?v=OB8Xlr9XvP0

2. Po obejrzeniu lekcji pod wskazanym linkiem spróbuj samodzielnie przygotować własne śniadanie, nazywając wybrane przez siebie produkty. Smacznego

3.Narysuj to co lubisz jeść np. na śniadanie, obiad lub kolację. Powiedz używając zwrotu I like…

4. Narysuj po śladzie wykorzystując poniższą kartę pracy i powiedz co misiu lubi jeść: apple- jabłko, banana- banan, fruits- owoce, milk- mleko. Pokoloruj brazek

Materiały do pracy z dzieckiem – Kontynenty i ich mieszkańcy.

Lekcja – poznanie kontynentów i ich mieszkańców. Dziecko:

– rozpoznaje, nazywa kontynenty, pokazuje je na mapie,

– poznaje ogólne nazwy mieszkańców poszczególnych kontynentów,

– kształtuje przyjazny stosunek do dzieci z całego świata.

– poszerza swoje wiadomości na temat życia dzieci w innych krajach,

Do zajęcia możemy wykorzystać globus ( jeżeli dzieci posiadają w domu ) bądź zamieszczone ilustracje kontynentów.

Czy wiesz jak nazywają się duże lądy?

Są to KONTYNENTY– wielkie obszary lądowe otoczone wodami.

Na globusie poszczególne kontynenty oznaczone są kolorami. Dotykamy poszczególne części i wymieniamy ich nazwy: Europa, Azja, Ameryka

Północna, Ameryka Południowa, Afryka, Australia, Antarktyda.

Większość z nas lubi podróżować. Dzisiaj będziemy mieli okazję odwiedzić różne miejsca na kuli ziemskiej. Zapraszam w podróż dookoła świata. Odwiedzimy niezwykłe miejsca, poznamy nowe kontynenty i zwyczaje ludzi. Wyruszamy; jedziemy pociągiem ( dziecko naśladuje jazdę pociąciem) do Europy. Tutaj poznajemy Alę, która mieszka w Polsce. Następnie przesiadamy się do samolotu i lecimy samolotem do Afryki– naśladowanie ruchem lotu samolotu, gdzie poznajemy chłopca o imieniu Numbi. Następnym etapem naszej podróży jest Azja „Płyniemy (dziecko naśladuje ruchem wiosłowanie w łodzi) do Japonii, nazywanej krajem Kwitnącej Wiśni, gdyż niemal w całym państwie możemy spotkać mnóstwo tych drzew, tutejsi mieszkańcy zakładają swoje tradycyjne stroje – kimona, jedzą potrawy z ryżu posługują się pałeczkami” a w Japonii poznajemy 7 letnią dziewczynkę o imieniu Kiem-an-fu. Następnie odwiedzamy mieszkańca Kanady w Ameryce Północnej . Odarpi to chłopiec który mieszka w Grenlandii. Eskimosi żyją w rejonie Bieguna Północnego. Ubierają się w kurtki, spodnie uszyte z foczej skóry, które doskonale chronią przed zimnem i wiatrem. Tam gdzie mieszkają Eskimosi, lody nie topnieją przez większą część roku, dlatego poruszają się oni głównie skuterami śnieżnymi i saniami ciągniętymi przez psy. Po przygodzie z arktycznymi zwierzętami marzymy o gorącym słońcu i jakimś ciepłym kraju. Lecimy do Australii. W Australii poznajemy siostry Polę i Kely.

Opowiadanie „Jesteśmy różni i to nas łączy”

Przedstawia obraz wyimaginowanego świata: wyobraź sobie świat bez różnic. Wszyscy jesteśmy jednakowi, podobni do siebie jak dwie krople wody. Mówimy tym samym językiem, taką samą barwą głosu. Mamy jednakowy kolor skóry, oczu i włosów. Nasze ubrania, domy i samochody są identyczne. Nawet rośliny i zwierzęta niczym się od siebie nie różnią. Wszystko jest takie samo, łącznie z naszymi uczuciami.

A teraz wyobraźcie sobie teraz świat, który Cię otacza. Ludzie różnią się od siebie, mówią różnymi językami, inną barwą głosu, ich kolor skóry, oczu i włosów jest odmienny .Domy dookoła mają ciekawe formy i kształty, a pojazdy są różnych kolorów i marek.

Który świat podoba Ci się bardziej – ten jednokolorowy czy ten barwny?

Przedstaw -narysuj ten świat który Ciecie otacza- praca plastyczne

Wiersz pt.,,,Kontynenty”.

Dziecko wskazuje kontynenty i poznaje ich mieszkańców

,,Kontynenty ja wymienię teraz Wam

Europa, Azja i Antarktyda

Północna, Południowa Ameryka

Australia i Afryka

Siedem kontynentów już na pamięć znam

A w Europie , a w Europie żyję Ja

A w Europie żyję Ja”

mieszkańcy Europy to Europejczycy, Polska leży w Europie

mieszkańcy Azji to Azjaci

mieszkańcy Ameryki to Amerykanie

mieszkańcy Afryki to Afrykanie

mieszkańcy Australii to Australijczycy

wszyscy jesteśmy mieszkańcami tej samej planety. Jesteśmy Ziemianami .

Ziemia to nasz wspólny dom.

W świecie kolorów -propozycje zabaw wyrabiających znajomość nazw i rozróżniania podstawowych kolorów oraz umiejętność tworzenia rytmów.

Proszę o przygotowanie klocków w czterech podstawowych kolorach lub wycięcie karteczek (można wykorzystać gotowe karteczki )

Inscenizacja zabawy na podstawie wiersza „Kolory” – wskazywanie dowolnego klocka z odpowiednim kolorem usłyszanym podczas czytania wiersza.

Mam czerwoną piłkę, a czerwone kalosze

I czerwoną sukienkę do przedszkola noszę.

Żółte słońce świeci nad żółciutkim piaskiem,

Cytryny są żółte i okropnie kwaśne.

Jem czerwone poziomki, gdy jestem na łące,

I przyglądam się małej czerwonej biedronce.

Pod zielonym liściem siedzi sobie żaba.

Jest cała zielona, zupełnie jak trawa.

Niebieski balonik na niebieskim niebie

Jak niebieska chmurka płynie wprost do ciebie.

Zamiast kwaśnych cytryn jem żółte banany,

A żółty słonecznik dostałam od mamy.

Rozmowa na temat treści wiersza :

Czy pamiętasz :

co było w kolorze czerwonym?

co było w kolorze żółtym?

co było w kolorze zielonym ?

co było w kolorze niebieskim?

lub :

jakiego koloru była piłka, sukienka, biedronka itd ?

jakiego koloru był słonecznik, słońce itd.?

jakiego koloru była żaba, liść itd.?

jakiego kolory była chmurka, niebo, balonik?

2.Zabawy z kolorowymi klockami – zachęcanie do segregowania klocków wg kolorów i układanie dowolnych kompozycji przestrzennych lub płaskich z klocków w jednym kolorze(zamiast klocków mogą to być np. kartoniki lub kartki w czterech podstawowych kolorach: żółtym, zielonym, czerwonym i niebieskim)

3.Zabawa matematyczna „ Kolorowe rytmy”– zaproponujcie dzieciom układanie z klocków pociągu na początku z dwóch wagoników w kolorach (np. czerwony i niebieski) – to tzw. „rytmy” czyli powtarzające się ciągi. Zadanie dla dziecka polega na poprawnym układaniu schematu: czerwony- niebieski, czerwony- niebieski itd., potem można układać trzy, cztery kolory np. czerwony – niebieski-zielony czy np. zielony-czerwony-żółty-zielony ( lub w innej kolejności-ważne aby dziecko poprawnie odtwarzało kolejność występujących po sobie kolorów, można utworzyć dwa do czterech powtórzeń, w zależności od poprawności wykonania zadania przez dziecko )

4.Zabawa „Jakiego koloru brakuje?”- przygotujcie kartoniki lub klocki w czterech podstawowych kolorach i rozłóżcie na dywanie przed dzieckiem. Poproście je żeby zamknęło na chwilę oczy i zabierzcie jeden klocek (kartonik) – zadaniem dziecka jest odgadnięcie jakiego koloru brakuje. Jeśli dziecko chętnie się bawi można zwiększyć poziom trudności i dołożyć większą ilość klocków ( kartoników), a może kolejny kolor? Zabawę powtarzamy kilka razy.

5.Wyszukiwanie różnorodnych zabawek i przedmiotów w domu w kolorze zaproponowanym przez dorosłego i gromadzenie w wyznaczonym miejscu np. na dywanie. Po zabawie dzieci odnoszą wszystko na swoje stałe miejsca. Można zaproponować dziecku, aby z zamkniętymi oczami wylosowało klocek, powiedziało jego nazwę i wymieniło nazwy przedmiotów, zwierząt roślin itp., w tym kolorze.

Na koniec – propozycje zabaw z kolorami w pochmurne dni, a teraz w szczególności na dobry nastrój – oto link : http://maluchwdomu.pl/2018/09/kolorowe-wodne-warstwy-eksperyment.html
Można także pobawić się w tworzenie nowych kolorów ( barwy pochodne ) z barw podstawowych – w tym celu przygotowujemy trzy szklane pojemniki z wodą, moczymy w każdym inny kolor bibuły ( czerwona, żółta, niebieska) gdy woda się zabarwi wyciągamy bibułę. Bawimy się z dzieckiem – pytamy jaką nazwę mają te kolory, dziecko wskazuje i nazywa kolor lub dorosły nazywa kolor, a dziecko wskazuje.

W osobnym pojemniku łączymy ze sobą dwa kolory – dziecko nazywa kolory (można za pomocą łyżeczki lub jak jest w domu to najlepiej pipetką – uczymy dziecko jak pobrać do pipety płyn ), zapoznajemy z nazwą, jak dziecko wie to samo nazywa powstałe kolory – można eksperymentować z kolorami, zabawa ma być dla dziecka przyjemnością :