- Zasada oddziaływania na całą osobowość wychowanka – pomoc wychowawcza nakierowana na całe dziecko, mając na uwadze cel rozwoju czyli normalizację.
-
Zasada indywidualizacji – respektowanie indywidualnego tempa rozwoju, obserwacja, rozpoznawanie przez nauczyciela faz rozwoju dziecka celem ich wsparcia.
-
Zasada przystępności – stopniowanie trudności wiąże się z umożliwieniem dzieciom aktywności samowychowawczej i samokształceniowej w środowisku wychowawczo – dydaktycznym.
-
Zasada poglądowości – droga edukacyjna wiedzie od konkretu do abstrakcji, materiał rozwojowy jest tak skonstruowany, aby pojęcia, definicje odkrywane były przez manipulację wielozmysłową.
-
Zasada wiązania teorii z praktyką – dziecko samodzielnie z niezbędną pomocą nauczyciela, poprzez doświadczanie, manipulację przedmiotami dochodzi do zrozumienia zależności pomiędzy teorią i praktyką.
-
Zasada swobody (wolności) wyboru przedmiotu, miejsca i czasu pracy. Dzięki temu dziecko może zredukować swoją zależność od dorosłych oraz rozwinąć własną autonomię. Samodzielny wybór umożliwia – planowanie czynności, wykonanie pracy na własną odpowiedzialność, przemyślenie swoich czynności oraz sprawdzenie siebie.
- Zasada porządku – dopełniająca zasadę wolności. Dyscyplina i porządek uczy zaufania do otoczenia i współpracy z nim. Dzieci przechodzą okres szczególnej wrażliwości na porządek, ład zapobiega stratom energii i rozpraszaniu uwagi pracującego.
- Zasada współpracy nauczyciela z domem rodzinnym – wymagana jest tu bardzo ścisła współpraca nauczyciela z rodzicami, obopólna troska i dbałość o rozwój dziecka, wspólnie uzgodnione i zaakceptowane metody i formy wychowania.
Opracowała Małgorzata Tomaszewska