Większość z nas lubi podróżować. Dzisiaj będziemy mieli okazję odwiedzić różne miejsca na kuli ziemskiej. Zapraszam w podróż dookoła świata. Odwiedzimy niezwykłe miejsca, poznamy nowe kontynenty i zwyczaje ludzi. Wyruszamy; jedziemy pociągiem ( dziecko naśladuje jazdę pociąciem) do Europy. Tutaj poznajemy Alę, która mieszka w Polsce. Następnie przesiadamy się do samolotu i lecimy samolotem do Afryki– naśladowanie ruchem lotu samolotu, gdzie poznajemy chłopca o imieniu Numbi. Następnym etapem naszej podróży jest Azja „Płyniemy (dziecko naśladuje ruchem wiosłowanie w łodzi) do Japonii, nazywanej krajem Kwitnącej Wiśni, gdyż niemal w całym państwie możemy spotkać mnóstwo tych drzew, tutejsi mieszkańcy zakładają swoje tradycyjne stroje – kimona, jedzą potrawy z ryżu posługują się pałeczkami” a w Japonii poznajemy 7 letnią dziewczynkę o imieniu Kiem-an-fu. Następnie odwiedzamy mieszkańca Kanady w Ameryce Północnej . Odarpi to chłopiec który mieszka w Grenlandii. Eskimosi żyją w rejonie Bieguna Północnego. Ubierają się w kurtki, spodnie uszyte z foczej skóry, które doskonale chronią przed zimnem i wiatrem. Tam gdzie mieszkają Eskimosi, lody nie topnieją przez większą część roku, dlatego poruszają się oni głównie skuterami śnieżnymi i saniami ciągniętymi przez psy. Po przygodzie z arktycznymi zwierzętami marzymy o gorącym słońcu i jakimś ciepłym kraju. Lecimy do Australii. W Australii poznajemy siostry Polę i Kely.
Opowiadanie „Jesteśmy różni i to nas łączy”
Przedstawia obraz wyimaginowanego świata: wyobraź sobie świat bez różnic. Wszyscy jesteśmy jednakowi, podobni do siebie jak dwie krople wody. Mówimy tym samym językiem, taką samą barwą głosu. Mamy jednakowy kolor skóry, oczu i włosów. Nasze ubrania, domy i samochody są identyczne. Nawet rośliny i zwierzęta niczym się od siebie nie różnią. Wszystko jest takie samo, łącznie z naszymi uczuciami.
A teraz wyobraźcie sobie teraz świat, który Cię otacza. Ludzie różnią się od siebie, mówią różnymi językami, inną barwą głosu, ich kolor skóry, oczu i włosów jest odmienny .Domy dookoła mają ciekawe formy i kształty, a pojazdy są różnych kolorów i marek.
Który świat podoba Ci się bardziej – ten jednokolorowy czy ten barwny?
Przedstaw -narysuj ten świat który Ciecie otacza- praca plastyczne
Wiersz pt.,,,Kontynenty”.
Dziecko wskazuje kontynenty i poznaje ich mieszkańców
,,Kontynenty ja wymienię teraz Wam
Europa, Azja i Antarktyda
Północna, Południowa Ameryka
Australia i Afryka
Siedem kontynentów już na pamięć znam
A w Europie , a w Europie żyję Ja
A w Europie żyję Ja”
mieszkańcy Europy to Europejczycy, Polska leży w Europie
mieszkańcy Azji to Azjaci
mieszkańcy Ameryki to Amerykanie
mieszkańcy Afryki to Afrykanie
mieszkańcy Australii to Australijczycy
wszyscy jesteśmy mieszkańcami tej samej planety. Jesteśmy Ziemianami .
Proszę o przygotowanie klocków w czterech podstawowych kolorach lub wycięcie karteczek (można wykorzystać gotowe karteczki )
Inscenizacja zabawy na podstawie wiersza „Kolory” – wskazywanie dowolnego klocka z odpowiednim kolorem usłyszanym podczas czytania wiersza.
Mam czerwoną piłkę, a czerwone kalosze
I czerwoną sukienkę do przedszkola noszę.
Żółte słońce świeci nad żółciutkim piaskiem,
Cytryny są żółte i okropnie kwaśne.
Jem czerwone poziomki, gdy jestem na łące,
I przyglądam się małej czerwonej biedronce.
Pod zielonym liściem siedzi sobie żaba.
Jest cała zielona, zupełnie jak trawa.
Niebieski balonik na niebieskim niebie
Jak niebieska chmurka płynie wprost do ciebie.
Zamiast kwaśnych cytryn jem żółte banany,
A żółty słonecznik dostałam od mamy.
Rozmowa na temat treści wiersza :
Czy pamiętasz :
co było w kolorze czerwonym?
co było w kolorze żółtym?
co było w kolorze zielonym ?
co było w kolorze niebieskim?
lub :
jakiego koloru była piłka, sukienka, biedronka itd ?
jakiego koloru był słonecznik, słońce itd.?
jakiego koloru była żaba, liść itd.?
jakiego kolory była chmurka, niebo, balonik?
2.Zabawy z kolorowymi klockami – zachęcanie do segregowania klocków wg kolorów i układanie dowolnych kompozycji przestrzennych lub płaskich z klocków w jednym kolorze(zamiast klocków mogą to być np. kartoniki lub kartki w czterech podstawowych kolorach: żółtym, zielonym, czerwonym i niebieskim)
3.Zabawa matematyczna „ Kolorowe rytmy”– zaproponujcie dzieciom układanie z klocków pociągu na początku z dwóch wagoników w kolorach (np. czerwony i niebieski) – to tzw. „rytmy” czyli powtarzające się ciągi. Zadanie dla dziecka polega na poprawnym układaniu schematu: czerwony- niebieski, czerwony- niebieski itd., potem można układać trzy, cztery kolory np. czerwony – niebieski-zielony czy np. zielony-czerwony-żółty-zielony ( lub w innej kolejności-ważne aby dziecko poprawnie odtwarzało kolejność występujących po sobie kolorów, można utworzyć dwa do czterech powtórzeń, w zależności od poprawności wykonania zadania przez dziecko )
4.Zabawa „Jakiego koloru brakuje?”- przygotujcie kartoniki lub klocki w czterech podstawowych kolorach i rozłóżcie na dywanie przed dzieckiem. Poproście je żeby zamknęło na chwilę oczy i zabierzcie jeden klocek (kartonik) – zadaniem dziecka jest odgadnięcie jakiego koloru brakuje. Jeśli dziecko chętnie się bawi można zwiększyć poziom trudności i dołożyć większą ilość klocków ( kartoników), a może kolejny kolor? Zabawę powtarzamy kilka razy.
5.Wyszukiwanie różnorodnych zabawek i przedmiotów w domu w kolorze zaproponowanym przez dorosłego i gromadzenie w wyznaczonym miejscu np. na dywanie. Po zabawie dzieci odnoszą wszystko na swoje stałe miejsca. Można zaproponować dziecku, aby z zamkniętymi oczami wylosowało klocek, powiedziało jego nazwę i wymieniło nazwy przedmiotów, zwierząt roślin itp., w tym kolorze.
Można także pobawić się w tworzenie nowych kolorów ( barwy pochodne ) z barw podstawowych – w tym celu przygotowujemy trzy szklane pojemniki z wodą, moczymy w każdym inny kolor bibuły ( czerwona, żółta, niebieska) gdy woda się zabarwi wyciągamy bibułę. Bawimy się z dzieckiem – pytamy jaką nazwę mają te kolory, dziecko wskazuje i nazywa kolor lub dorosły nazywa kolor, a dziecko wskazuje.
W osobnym pojemniku łączymy ze sobą dwa kolory – dziecko nazywa kolory (można za pomocą łyżeczki lub jak jest w domu to najlepiej pipetką – uczymy dziecko jak pobrać do pipety płyn ), zapoznajemy z nazwą, jak dziecko wie to samo nazywa powstałe kolory – można eksperymentować z kolorami, zabawa ma być dla dziecka przyjemnością :
żółty i czerwony = pomarańczowy
czerwony i niebieski = fioletowy
niebieski i żółty = zielony
z kolei powstałe kolory można też połączyć i nazywać kolejne nowe kolory:
niebieski i pomarańczowy da nam kolor granatowy
z czerwonego i zielonego otrzymamy kolor brązowy
fioletowy i żółty to mix, z którego otrzymamy kolor
Rodzic prosi dziecko, aby rozejrzało się po pokoju lub mieszkaniu i wymieniło wszystkie przedmioty o podanej przez niego cesze, np. czerwone, miękkie, drewniane itp. Starszym dzieciom można podać głoskę i poprosić o odszukanie w otoczeniu jak największej liczby przedmiotów, których nazwy rozpoczynają się daną głoską, np. t – telewizor, telefon, toster, talerz. Jeżeli w domu jest więcej domowników można zrobić zawody – kto znajdzie więcej rzeczy!
Zabawa kształtuje spostrzegawczość i umiejętność logicznego myślenia, a także w wypadku wariantu dla starszych przedszkolaków – umiejętność dokonywania analizy głoskowej (wyodrębniania głosek w słowie), niezbędnej w nauce czytania.
Zabawa „Połóż we właściwym miejscu”
Przygotujcie krzesło, kilka zabawek (np. maskotki, klocki w różnych kolorach, samochodziki). Zgromadzone zabawki nazywacie np.: miś, słoń, żółty klocek itp. Zadanie polega na tym, że dziecko wykonuje polecenia rodzica np.:
– połóż misia na krześle,
– połóż żółty klocek za krzesłem,
– połóż samochodzik pod krzesłem, itd.
Następnie polecenia złożone, które są dość trudne, ale warto spróbować. PAMIĘTAMY O TYM, ABY POLECENIA MÓWIĆ POWOLI:
– połóż czerwony klocek pod krzesłem za samochodem,
– połóż niebieski klocek za krzesłem, na żółtym klocku, itp.
WAŻNE: SIADAMY Z DZIECKIEM W JEDNYM MIEJSCU, KTÓRE JEST NASZYM PUNKTEM ODNIESIENIA, STAWIAMY PRZED SOBĄ KRZESŁO, WTEDY MÓWIMY POLECENIA. DZIECKO WSTAJE WYKONUJE ZADANIE I WRACA NA STAŁE MIEJSCE.
Dla chętnych proponuję karty pracy – ćwiczenia grafomotoryczne.
Kto to taki? Pewnie wiecie, choć nie rybak – łapie w sieci.
Siedzi w kącie – pilnie słucha, czy mu w sieć nie wpadła mucha.
Zadanie 1.
Posłuchajcie bajki, w której jednym z bohaterów jest pająk Jaś.
Leśne przedszkole autor Anna Kozioł
W pewnym lesie stało piękne przedszkole, do którego chodziły wszystkie zwierzątka: mały lisek, zajączki, sarenka, jelonek, wiewiórka, jeżyk i myszki. Najmniejszym przedszkolakiem był pajączek, Jaś. Wszystkie zwierzątka chętnie chodziły do przedszkola, bawiły się, rysowały, spacerowały parami po lesie. Nikt nie chciał jednak podać łapki Jasiowi. Zwierzątka bały się go, bo miał osiem łapek, kosmate ciałko i był bardzo malutki. Jasio był nieszczęśliwy. W szatni codziennie prosił mamę, aby mógł zostać w domu, bo tu nikt go nie lubił. Mama nie rozumiała swego synka, stale powtarzała:
– Ja muszę iść do pracy, a ty możesz w przedszkolu znaleźć sobie przyjaciół.
Ale jak, myślał Jasiu, przecież nikt nie chce się ze mną bawić! Kolejnego dnia znów Jasiu siedział z boku i obserwował kolegów, którzy tak wesoło się bawili. Czasem coś rysował, czasem cichutko płakał i tak mijały dni w przedszkolu. Nikogo nie interesowało to, że Jaś był zawsze sam. Nadeszła wiosna. Przedszkolaki dużo czasu spędzały na polanie. Bawiły się w berka, robiły bukiety z wiosennych kwiatów. Tylko mały Jasio, nieszczęśliwy i smutny, siedział sam na pniu drzewa. Nagle na polanie pojawiła się ogromna, złośliwa Osa. Zapanował niepokój, wszystkie zwierzątka ogarnął strach. Jedne piszczały „Ojej, ona nas pogryzie”, inne płakały, niektóre próbowały się ukryć. Zmartwiona i również przestraszona pani zwołała rozkrzyczaną gromadkę i szybko wrócili do przedszkola.
Nagle zauważono, że nie ma Jasia. Nikt nie pomyślał o nim, nawet pani.
– I co teraz będzie? – pytały zwierzątka. Kto pójdzie po Jasia?
Wszyscy się bali i każdy myślał, że biedny Jaś został ukąszony, albo pożarty przez okropną, ogromną Osę! Pani nie mogła pójść po Jasia i zostawić dzieci, otworzyła więc okno myśląc, że malec jest w pobliżu. Wszyscy cichutko skupili się koło niej i cóż zobaczyli?
Mały Jasio kończył tkać ogromną pajęczynę. Musiał przy tym uważać, bo Osa starała się go złapać. Jasiu myślał: „szybko, jeszcze trochę pracy i uratuję moich przyjaciół, już nic im nie będzie zagrażać”. Dzieci widziały jego starania i zaczęły wołać: „Jasiu, Jasiu!”. I właśnie
w tym momencie do pajęczej sieci wpadła Osa. Jasio skończył tkać swoją sieć. Patrząc, jak Osa nie może się z niej uwolnić, Jasiu powiedział, że jeżeli jeszcze raz będzie straszyć zwierzątka, to zostawi ją uwięzioną na zawsze. Przerażona Osa obiecała, że już nigdy nie będzie straszyć dzieci. Jasiu rozplątał swoją pajęczą sieć i uwolniona Osa jak najszybciej odfrunęła. Po chwili Jaś usłyszał oklaski przedszkolaków i ich okrzyki radości. Wszystkie dzieciaki gratulowały mu odwagi. Każdy chciał uścisnąć kudłatą łapkę pajączka. Od tej chwili Jasiu miał wielu przyjaciół. Nie przesiadywał już samotnie na dywanie, ale wesoło bawił się z przedszkolakami.
Tym razem mama dziwiła się, gdy pajączek nie chciał wracać do domu:
– Jasiu, dlaczego nie chcesz iść do domu? – pytała.
– Bo ja mam tu przyjaciół – z dumą odpowiadał pajączek.
Tak to wszystkie zwierzątka zrozumiały, że brzydki pajączek, z kudłatymi ośmioma łapkami, może pomóc innym w niebezpieczeństwie i okazać się prawdziwym przyjacielem.
Zadanie 2.
Odpowiedz na pytania:
jakie zwierzątka chodziły do przedszkola?
dlaczego zwierzątka nie chciały bawić się z Jasiem?
co się wydarzyło na polanie?
jak zachowały się dzieci?
czy ty chciałbyś mieć takiego przyjaciela?
Zadanie 3.
Jaki powinien być przyjaciel?
Wybierz pasujące zwroty – klaśnij w rączki, gdy usłyszysz słowa charakteryzujące prawdziwego przyjaciela. Co powinien robić przyjaciel?
dzielić się zabawkami,
popychać i przezywać,
śmiać się, gdy coś ci się nie uda,
pomagać, gdy tego potrzebujesz,
pocieszać, gdy jest ci smutno,
zapraszać do wspólnej pracy i zabawy.
Zadanie 4.
Narysuj swoich przyjaciół z przedszkola, powiedz ich imiona, poproś osobę dorosłą by podpisała narysowane dzieci (można zrobić zdjęcie rysunku i wysłać do nauczycielki, umieścimy prace na stronie internetowej).