„Marzec czasem wiosną dmucha, czasem znowu zawierucha, jednak w jednym marca dniu słońce świeci tam i tu, bo to dzień szczególny jest – Dniem Kobiet nazywa się!” O tym jak bardzo jest to wyjątkowy dzień już w czwartkowy poranek przekonały się wszystkie Panie i dziewczynki z grupy Pomarańczowej. Była to dla nas ogromna niespodzianka, którą pieczołowicie przygotował Pan Wojciech Hołowacz – tatuś Michałka. To właśnie za sprawą Pana Wojciecha już od rana w sali zapanował ciepły, pogodny i wesoły nastój, a zapach przepięknych, świeżych róż unosił się dookoła. Było bardzo miło, wszystkie dziewczynki i Panie otrzymały piękne róże oraz najserdeczniejsze życzenia. W tym dniu chłopcy wyręczali dziewczynki we wszystkim, sprzątali, podawali do stołu podczas posiłków. Bardzo dziękujemy za pamięć, za życzenia, za kwiaty i słodkie niespodzianki. Wspólne przeżywanie takich wyjątkowych chwil dało nam wszystkim wiele radości. Była to również okazja do rozmowy z dziećmi o roli kobiet w ich życiu- o mamusiach, babciach, siostrach, koleżankach. „Ósmy marca to dzień szczególny i wspaniały dla wszystkich kobiet dużych i małych”. Panu Wojciechowi serdecznie dziękujemy, że zadbał o to, aby ten dzień był dla nas wyjątkowy.
Kategoria: Aktualności wszystkich grup
Spotkanie z harcerzami.
W czwartek 8 marca z inicjatywy Pana Wojciecha – tatusia Michałka do grupy Pomarańczowej zawitali harcerze. Było to już drugie spotkanie z harcerzami. Druhna Wiktoria i druh Tomasz z I gromady „Strażnicy wygasłych korytarzy” opowiedzieli dzieciom o tradycjach harcerskich. Zaprezentowali symbole harcerskie jak np. lilijkę harcerską symbolizującą jedną z najważniejszych powinności harcerza, czyli postępowanie w zgodzie z prawem harcerskim. Dzieci poznały także tradycyjne pozdrowienie harcerskie słowem „ Czuwaj” oznaczającym stałą gotowość do czynu dla Ojczyzny, pracy dla innych i nad sobą. Druhna Wiktoria opowiedziała również o tym jak wyglądaj cotygodniowe zbiórki zuchowe, czego dzieci się tam uczą, czego dowiadują ,jak się bawią, jakie sprawności harcerskie zdobywają. Mówiła również o tym, jakie warunki trzeba spełnić, aby zostać zuchem. Na zakończenie dzieci mogły uczestniczyć w zabawie „My idziemy na bizony” i zdobyć sprawność harcerską – wiązanie supełków. Jak się okazało było to bardzo dobre ćwiczenie rozwijające samodzielność, a także sprawność manualną dzieci. Panu Wojciechowi serdecznie dziękujemy za organizację spotkania z harcerzami – Pan Wojciech ma wspaniałe pomysły i zawsze znajduje czas dla dzieci z Grupy Pomarańczowej – Brawo!
„Bo zima, bo zima każdemu obrzydła…”
Zima na swojej ostatniej prostej „dała w kość” wszystkim. Mrozy nie odpuszczały a my każdego dnia tęskniliśmy za promieniami słońca coraz bardziej. Chcąc się jak najszybciej pozbyć tej lodowej królowej wpadliśmy na pomysł „ulepienia” pożegnalnego bałwana, który pod swój kapelusz przyciągnie mróz, leżący dookoła śnieg i pomoże nam odpędzić tę srogą zimę. Pomysł bardzo szybko przemienił się w czyn i tak oto dzięki pudłom, białym kartkom, farbom i niewielkim ozdobnikom powstał bałwan, którego dzieci nazwały Krzyś.
Radość z tworzenia naszego bałwana była ogromna. Dzieci wykazały się ogromnym zaangażowaniem i dużą precyzją podczas przyklejania kartek. Zamalowywały też wszystkie niedoskonałości farbą i dbały
o najdrobniejsze szczegóły jego wystroju. Efekt końcowy był na prawdę imponujący a kapelusz i krawat nadały Krzysiowi niebywałego uroku. Bałwan jak żywy! A co najważniejsze – wiara w naszego odpędzającego zimę bałwana okazała się tak duża, że już po południu pogoda zaczęła się zmieniać na lepsze, co więcej zmienia się do dziś. Śnieg topnieje, słońce wygląda zza chmur, słychać śpiew ptaków a serce samo się raduje. Jednak wiara czyni cuda 🙂 A może to faktycznie ten kapelusz…..
Zajęcia w kąciku przyrodniczym
Zbliża się wiosna, a wraz z nią rozpoczną się prace na grządkach przyrodniczej ścieżki ekologicznej. Jak co roku postanowiliśmy samodzielnie przygotować sadzonki warzyw, ziół i kwiatów. Dzieci z dużym zaangażowaniem przystąpiły do sporządzenia rozsad. W tym celu, w kąciku przyrody zgromadziliśmy doniczki z ziemią, do których wysialiśmy nasiona: pomidorów, ogórków, papryki, słonecznika, cukinii, pietruszki, czosnku, fasoli, bazylii i melisy oraz posadziliśmy naszczepki pelargonii i mięty. Zajęcia przybliżyły dzieciom podstawy prac ogrodniczych, oraz nauczyły je rozróżniać różnego rodzaju nasiona i rozsady. Będziemy systematycznie pielęgnować nasze rośliny oraz obserwować ich wzrost i rozwój.
Spotkanie z Najpopularniejszym Sportowcem Miasta Jarosławia
W czwartek 22 lutego dzieci z grupy Czerwonej odwiedził Najpopularniejszy Sportowiec Miasta Jarosławia oraz Życia Podkarpackiego w 2017 roku i zawodnik Jarosławskiej Grupy Biegowej Sokół – Pan KAMIL MOTYKA – tatuś Kubusia. Na spotkanie z naszym Gościem zaprosiliśmy także dzieci z pozostałych grup, które uczęszczają na dodatkowe zajęcia gimnastyczne.
Pan Kamil opowiedział nam o swojej pasji, jaką jest bieganie – biega w maratonach, półmaratonach i różnego rodzaju biegach ulicznych. Pokazał nam swoje puchary, oczywiście nie wszystkie, tyle ile zdołał przynieść 🙂
Nasz Gość powiedział dzieciom także o tym, co należy robić, aby zostać sportowcem. Zachęcał dzieci do tego, by zdrowo się odżywiały, ograniczyły słodycze i prowadziły aktywny tryb życia czyli: chodziły na spacery, jeździły na rowerze, pływały, bawiły się na podwórku zamiast siedzieć przed telewizorem, czy komputerem. Następnie przeprowadził z dziećmi rozgrzewkę i zawody w bieganiu. Dzieci świetnie się bawiły i dopingowały swoim drużynom. W końcu przyszedł czas na nagrody. Wszystkie dzieci otrzymały dyplomy oraz gadżety. Dziękujemy Panu Kamilowi za przyjęcie zaproszenia i fantastyczne zajęcia, które sprawiły każdemu dużo radości i oczywiście zapraszamy ponownie 🙂
PANIE KAMILU GRATULUJEMY DOTYCHCZASOWYCH OSIĄGNIĘĆ I ŻYCZYMY DALSZYCH SUKCESÓW SPORTOWYCH!!! 🙂
Dzieci wiedzą lepiej, czyli rozmowy bardzo poważne
Czasami warto porozmawiać z dziećmi na tematy bardzo poważne. Dzisiaj rozmowa o starości z grupą dzieci starszych z grupy Zielonej. Uwaga zaczynamy.
Nauczyciel- Co to jest starość?
Dziecko- Starość to takie coś, że jak ktoś jest dzieckiem, to widać że nie jest stary, a potem już widać, że jest.
Dziecko- Ktoś się urodzi i ma coraz więcej lat, i więcej i więcej, aż może już wszystko robić co chce.
Nauczyciel- po czym można poznać, że jest się osobą starszą?
Dziecko- Mają mało zębów, albo sztuczne
Dziecko- I taka starsza osoba pije zieloną herbatę, taką zdrową
Dziecko- Po siwych włosach
Dziecko- Po zmarszczkach
Dziecko- Taka starsza osoba to trochę nie umie chodzić
Dziecko- No, tak cały czas odpoczywa i mówi nie goń tak szybko!
Dziecko-Taki stary człowiek sto lat się starzeje. Najpierw jest dzieckiem, potem tatą, a potem dziadkiem
Nauczyciel- Jak się zachowuje taka starsza osoba?
Dziecko- Chodzi na rodzinne kolacje
Dziecko- Moja babcia jest trochę taka starsza i zaprasza nas na obiad, ale mama mówi, że sama ugotuje, ale potem idziemy, bo tata chce iść
Dziecko- A moja babcia powiedziała, że inni z tego starzenia to głupieją
Nauczyciel- Co to znaczy?
Dziecko- Tego mi nie powiedziała
Dziecko- A ja wiem, piją piwo, szaleją na starość
Dziecko- Na pewno gdzieś idą, kupują coś, albo głośno śpiewają
Dziecko- Mój dziadek zawsze śpiewa, mama mówi że głupoty śpiewa
Dziecko- A ja śpiewam z babcią i to wcale nie są głupoty
Nauczyciel- Czy starsze osoby mają łatwe życie?
Dziecko- Nie, bo mają choroby, boli głowa, boli noga, boli ręka i tak bez przerwy
Dziecko- Mój dziadek mówi, że musi tak boleć, bo wtedy żyje
Nauczyciel- Kiedy zaczyna się starość?
Dziecko- Chyba od 50
Dziecko- Albo od 60