Dzień: 2023-05-21

Aktywności przedszkolaka w domu to nie tylko zabawki, gry, oglądanie bajek, a w najgorszym wypadku korzystanie z  nadmiarze z telefonu komórkowego. Warto organizować również w domu dzieciom aktywności, które będą wspierać ich samodzielność, niezależność – pozwólmy  zatem maluchom uczestniczyć w różnorodnych pracach domowych na miarę ich możliwości rozwojowych. Pozwólmy dziecku wykonywać zróżnicowane czynności pod czujnym okiem rodziców. W pedagogice Montessori rozwijaniu samodzielności, niezależności, koncentracji uwagi , rozwijaniu praksji czyli umiejętności  planowania ruchów, rozwijaniu małej motoryki, sprawności palców i dłoni służą ćwiczenia dnia praktycznego. W toku tych ćwiczeń dzieci korzystają z autentycznych przedmiotów codziennego użytku i tym samym uzyskują prawdziwe efekty swoich działań.   Idee tych codziennych ćwiczeń warto przenieść na grunt domu rodzinnego dziecka – wystarczy stwarzać dzieciom okazję do aktywności dostosowanych do ich możliwości rozwojowych. Oto niektóre przykłady takich aktywności :

– zapinanie i odpinanie guzików

– składanie tanin

-składanie ubrań

– nakrywanie do stołu

– wycierane naczyń

– rozwieszanie prania

– zapinaczy klamerek do bielizny

– pielęgnowanie roślin doniczkowych

– grabienie liści w otoczeniu domu

-prace pielęgnacyjne w przydomowym ogródku

– mycie owoców i warzyw, krojenie

-wkładanie i wyjmowanie  naczyń do zmywarki  

– wyjmowanie zakupów z siatki

-wycieranie rozlanej wody, usuwanie plamy np. z blatu stołu

– nalewanie , odlewanie, przelewanie, barwienie wody

– wbijanie gwoździków małym młotkiem w korek

-zakręcanie i odkręcanie śrubek, zakrętek od butelek.

Okażmy dzieciom zaufanie, wierzmy w to, że pomimo początkowych porażek z tym czynnościami, z czasem dzieci opanują je doskonale. Nie wyręczajmy dzieci , wzmacniajmy ich wiarę w ich możliwości, uczmy ich samodzielności  i niezależności od dorosłych.

Podstawa Programowa Wychowania Przedszkolnego wyznacza nauczycielom  takie cele pracy dydaktyczno-wychowawczej, dzięki którym dzieci mają zdobyć kompetencje i umiejętności niezbędne do podjęcia edukacji szkolnej. Gotowość (dojrzałość) szkolna oznacza osiągnięcie przez dziecko takiego poziomu rozwoju intelektualnego, społeczno-emocjonalnego i fizycznego, który pozwala mu sprostać wymaganiom stawianym przez szkołę. 

Dojrzałość fizyczna

Skoordynowana praca ciała potrzebna jest nie tylko na zajęciach wychowania fizycznego. Dziecko podczas lekcji wykleja, wycina, nawleka koraliki, rysuje i pisze. To wymaga precyzyjnych ruchów ręki, dokładnej pracy paluszków. Sprawność fizyczna przejawia się też w samodzielności – dziecko samo się ubiera i rozbiera (zapina guziki), zmienia buty (wiąże sznurowadła), pakuje plecak. Poza tym dziecko musi fizycznie znieść siedzenie w ławce, a także noszenie tornistra.

Dojrzałość umysłowa.

Ta przejawia się w takich aspektach jak zainteresowanie czytaniem, pisaniem, liczeniem, a także tym, że dziecko jest w stanie skupić się na tej samej czynności. Jest ciekawe, pyta o przyczyny obserwowanych zjawisk. Jego mowa jest poprawna, nie pojawiają się problemy ze zrozumieniem przekazywanych poleceń. Dziecko powinno mieć także odpowiednio rozwiniętą pamięć oraz percepcję wzrokową (wyszukiwanie szczegółów na obrazku) i słuchową (np. rozpoznaje dźwięki, wyodrębnia głoski). Dziecko powinno także doprowadzać rozpoczętą pracę do końca i wykazywać zainteresowanie rezultatami własnych działań. Oprócz tego powinno się wykazywać bogatym słownictwem, aby mieć możliwość  wyrażenia prostych treści, opisywać obrazki zdaniami nie robiąc błędów gramatycznych, z własnej inicjatywy zadawać pytania i odpowiadać na nie posiadać wiadomości na temat siebie i swojej najbliższej rodziny, znać nazwy zawodu wykonywanego przez rodziców i umieć wyjaśnić na czym on polega, wiedzieć ile ma lat, gdzie mieszka, jak się nazywa,

 Dojrzałość emocjonalno-społeczna.

W tym obszarze rozwojowym dziecko powinno prawidłowo reagować na niepowodzenia, uwagi nauczyciela i innych osób dotyczące niewłaściwego zachowania, reagować prawidłowo na pozytywne uwagi dotyczące zachowania i postępów w nauce, kontrolować swoje emocje (lęk, złość), nie uzewnętrzniać ich w sposób gwałtowny, wierzyć w swoje umiejętności. Ponadto  powinno być pewne siebie ,adekwatnie do sytuacji  okazywać uczucia ,cierpliwie czekać na swoją kolej, prawidłowo nawiązywać kontakty z rówieśnikami i dorosłymi. Potrafi współpracować w zespole pod nadzorem osoby dorosłej, przestrzega reguł życia w zbiorowości oraz zawartych umów.

Kiedy dziecko  nie jest gotowe do rozpoczęcia nauki w szkole?

Kiedy- jest lękliwe i bardzo boi się nowych sytuacji, nie potrafi się rozstać z mamą czy tatą w przedszkolu, nie potrafi kontrolować swoich emocji – często wpada w panikę, ma niekontrolowane wybuchy złości lub płaczu, jest niesamodzielne przy wykonywaniu codziennych czynności.