Programowanie z Genibotem.

Pierwsze spotkanie z Genibotem mamy już za sobą. Zasady pracy z Genibotem są dzieciom doskonale znane . Czas na nowe wyzwania z programowaniem. Tym razem dzieci miały za  zadanie zaprogramować Genibota wykorzystując karty z kodami. Genibot miał się przemieścić z jednego punktu  do kolejnego punktu spełniając po drodze określone warunki.  Za pomocą odpowiednich kart do kodowania dzieci musiały wprawić w ruch Genibota, aby przejechał odpowiednią trasę . Przy okazji dzieci uczyły się współpracy w grupie, rozwijały myślenie logiczne, zadaniowe podejście do stawianych problemów, a także rozwijały orientację przestrzenną.

Poznajemy układ słoneczny.

Lekcje związane z kosmosem, układem słonecznym, gwiazdozbiorami zawsze bardzo interesują dzieci.  Wyodrębnienie  elementów widocznych  na niebie w dzień i nocy nie było dla dzieci trudne. Dzieci sprawie wymieniały Słońce, Księżyc,  gwiazdy, chmury, opady atmosferyczne, satelity, meteoryty, ptaki.  A potem przeszliśmy od wyodrębnienia z przestrzeni kosmicznej tego, co dzieci interesuje najbardziej. Okazało się, że jest to układ słoneczny. Dzieci z zainteresowaniem poznawały nazwy  planet należących do układu słonecznego, oglądały serię zdjęć. Układały je w odpowiedniej kolejności od Słońca.  Chętnie słuchały informacji i ciekawostek o poszczególnych planetach.  Snuły fantazje na temat życia w kosmosie. Z zainteresowaniem wysłuchały inscenizowanego opowiadania o postaniu wszechświata.  Na zakończenie dzieci w pracy zbiorowej  samodzielnie konstruowały układ słoneczny oraz rakiety kosmiczne. A potem już tylko zabawa ruchowa nawiązująca do obrotowego i wirowego ruchu kuli ziemskiej.

Jak celebrowaliśmy Dzień Kobiet ?

Przygotowania do tego święta za sprawą chłopców trwały już od samego rana. Jako pierwsi pojawili się Paweł , Filip i Franek i od razu przystąpili do działania. Wykonanie kwiatków pochłonęło ich bez reszty, chcieli bowiem zdążyć przed przyjściem dziewczynek i zrobić im niespodziankę. Ale kwiaty to nie wszystko, redagowanie życzeń dla dziewczynek też było ważną umiejętnością. A potem mnóstwo ekscytacji podczas przygotowania poczęstunku, nakrywania stołu, układania ciasteczek, przygotowania kubeczków na sok. Wszystkim było bardzo miło  – dziewczynkom, Paniom,  a także chłopcom, którzy stanęli na wysokości zadania. Dziękujemy rodzicom za pamięć w tym dniu,  za przygotowanie słodkości i za miłe  dla nas niespodzianki i upominki. DZIĘKUJEMY!!!.

„Proszę mnie przytulić”.

  W  ubiegłym tygodniu rozpoczęliśmy  ( mam nadzieję) cykl spotkań z rodzicami na platformie Times. Cel- czytanie dzieciom bajek. Jako pierwsza na naszą prośbę o zaangażowanie się do tej akcji zgłosiła się Mamusia Anielki i Helenki – Pani Joanna. Przygotowała dla dzieci moim zdaniem wyjątkową książeczkę.  “Proszę mnie przytulić” to przeurocza historia autorstwa Przemysława Wechterowicza, zawierająca również przepiękne ilustracje Emilii Dziubek. To książeczka o okazywaniu uczuć. Treści zawarte w niej są szczególnie ważne i dlatego w 2014  r. książka otrzymała Nagrodę Literacką Miasta Stołecznego Warszawy, a rok wcześniej wyróżnienie w konkursie Książki Dziecięcej im. Haliny Skrobiszewskiej.  A oto fragment recenzji książki  zaczerpnięty z internetu: „Pewnego dnia Tata Niedźwiedź zdradził swemu synkowi niezwykłą receptę na naprawdę udany dzień. Powiedział, że jeśli mocno się do kogoś przytuli świat wokół nabierze kolorów i stanie się piękniejszy. Ta prosta rada stała się początkiem wspólnej wędrówki ojca i syna, która odmieniła rzeczywistość wielu napotkanych mieszkańców lasu. Całość prawdziwie czaruje wyjątkową szatą graficzną! Emilia Dziubak po raz kolejny wspięła się na ilustratorskie wyżyny. Stworzyła obrazy, które bez wątpienia są najmocniejszą stroną książki, czynią ją niezapomnianą przygodą, do której tęsknią nasze zmysły, do której chcemy wracać. Ilustracje są niezwykle dopracowane, szczegółowe, pomysłowe i dowcipne. Nie sposób wymazać z pamięci obrazów słońca szczotkującego zęby, niedźwiedzia ściskającego bobra, czy przezabawnego wilka”. To prawda  -dzieciom bardzo podobała się ta opowieść, warto jeszcze nie jeden raz wrócić do jej treści .  A tak na marginesie dzieci bardzo zyskują na przytulaniu, dorośli zresztą też. Przytulane dzieci czują się bezpiecznie, wiedzą,  że są akceptowane. Pamiętajmy więc o częstym przytulaniu. Pani Joannie serdecznie dziękujemy  za poświęcony nam czas. To było bardzo miłe spotkanie z Panią i z bohaterami książki – dziękujemy.

Mali ogrodnicy.

 Koniec zimy tuż, tuż. W powietrzu czuć powiew przedwiośnia. W ostatnich dniach dzieci były już zaangażowane w zmianę dekoracji sali i holu.   Zgromadziliśmy puszki  po karmie  dla kotów i za pomocą kolorowych papierów z ciekawymi wzorkami zamieniliśmy je w przepiękne  wiosenne doniczki. A co w nich posadzić ?. Zdziwienie dzieci było ogromne, gdy dowiedziały się,  że posadzimy trawę. Ale zanim to nastąpiło  dzieci doświadczały gleby za pomocą zmysłów – zapach,  wygląd, faktura, sypkość, kolor. Za pomocą lup i swoich paluszków badały co znajduje się w glebie. Po utrwaleniu etapów wysiewania i przypomnieniu sobie warunków i potrzeb roślin,  przystąpiliśmy do sadzenia. Nasze nowe doniczki wypełniliśmy  ziemią, włożyliśmy mnóstwo ziaren, aby gęsto wyrosła trawka  i teraz czekamy na efekty naszych prac. No i nie zapominamy o pielęgnacji. Za parę dni powinna pojawić się  pierwsze źdźbła trawki. Będzie nam przypominać o nadchodzącej wiośnie. Więc czekamy.

Projekt – „Sikorka”

Odkąd na naszym przedszkolnym oknie zwieszony został karmnik i regularnie zaczęły pojawiać się w nim kosy i sikorki , zainteresowanie życiem ptaków wśród dzieci znacznie wzrosło. Stąd wyjście naprzeciw zainteresowaniom dzieci i realizacja projektu edukacyjnego – „Sikorka”. Projekt obejmował działania dzieci z rożnych obszarów rozwojowych , były to działania przyrodnicze, matematyczne i plastyczne. W pierwszej kolejności dzieci poznały  w oparciu o motessoriańskie karty naukowe budowę sikorki. Teraz z powodzeniem wymieniają poszczególne  części ciała. Potrafią dość dobrze rozróżnić po  charakterystycznym upierzeniu i gatunki sikorek: skorka uboga, modraszka, czubatka, lazurowa, czarnogłówka  itp. Dzieci z ogromną  ciekawością  na podstawie serii ilustracji oglądały  gniazda sikorek. Układanie zadań tekstowych z  postawie ilustracji z sikorkami w roli głównej nie sprawiło dzieciom trudności. Liczenie i dobieranie cyfr  także. Bardzo interesujące okazało się poszukiwanie wiedzy o zwyczajach sikorek, ich ulubionym  pożywieniu i miejscach występowania. A na koniec słuchanie śpiewu sikorek było miłym zwieńczeniem wiedzy o tym pięknym gatunku ptaków.