Autor: Agnieszka Molter

W tym roku szkolnym w grupie Pomarańczowej czworo dzieci kończy edukację przedszkolną: Julka, Sara, Kacper i Adaś. Mamy nadzieję, że te cztery lata pobytu w przedszkolu znacznie przyczyniły się do osiągnięcia dojrzałości szkolnej. Przez cztery lata dzieci mogły  w niepowtarzany sposób zdobywać wiedzę  o otaczającym świecie, dokładałyśmy wszelkich starań, aby codziennie było ciekawie, fascynująco, radośnie. Zawsze było bardzo pracowicie, na dzieci czekały coraz to nowe wyzwania, z którymi radziły sobie doskonale. Od września nauka w nowej szkole, nowi koledzy,  nowe koleżanki, nowe wyzwania, nowe obowiązki. – czyli nowa rzeczywistość szkolna. Ale jesteśmy pewne, że wszyscy sobie poradzą i sprostają wyzwaniom szkoły. Sarze, Julii, Kacprowi i Adasiowi życzymy wielu sukcesów w szkole – wszyscy są bardzo pracowici i na pewno osiągną wiele. POWODZENIA!!!

Koniec roku szkolnego to również czas posumowań. A jest co – bo przez cały rok szkolny było bardzo pracowicie, dzieci realizowały różne przedsięwzięcia, zadania, przygotowywały się do obchodów różnych świąt, uroczystości , a także intensywnie realizowały zadania  związane z rozwijaniem  kompetencji kluczowych. Cały rok szkolny wypełniony był interesującymi wyzwaniami na miarę przedszkolaka. Starałyśmy się, aby każdy dzień zachęcał dzieci do podejmowania różnych form aktywności. Codzienne dzieci podejmowały różne  wyzwania, bogaciły swoje doświadczenia w różnych obszarach rozwojowych, rozwijały i doskonaliły kluczowe kompetencję (czytanie, pisanie, liczenie), rozwijały zainteresowania. Rozwijały także umiejętności społeczne, pełniły określone funkcje, przygotowywały się do udziału w różnych akcjach, występach okolicznościowych, realizowały akcje charytatywne.  Znajdowaliśmy również  czas, aby przygotować najpiękniejsze prace na konkursy plastyczne.  Wiele czasu poświęcaliśmy na  usamodzielnianie dzieci. Dzieci uczyły się czynności samoobsługowych, czynności gospodarczo – porządkowych oraz pracy na rzecz innych. Doświadczały  samodzielności  organizacyjnej – zgodnie z zasadami pracy montessoriańskiej uczyły  się samodzielnie organizować sobie czas pracy, miejsce pracy realizacji zadania oraz przyjmowania różnych ról społecznych. Gdy tylko sprzyjały warunki atmosferyczne spacerowaliśmy, obserwowaliśmy  otoczenie przyrodnicze, bawiliśmy się na świeżym powietrzu. Często  też bogaciliśmy doświadczenia zmysłowe dzieci w  Sali Doświadczania Świata.  Rozwijaliśmy wrażliwość przedszkolaka, ucząc szacunku, tolerancji, uczynności  -realizując projekt edukacyjno -wychowawczy „Wychowanie do wartości”, rozwijaliśmy kompetencje cyfrowe  i umiejętność bezpiecznego korzystania z komputera , a także programowania realizując projekt „Rozwijanie kompetencji cyfrowych przedszkolaka” oraz program „Uczymy dzieci programować” Dzieciom, które potrzebowały dodatkowego wsparcia rozwoju organizowano sytuacje edukacyjne wynikające z „Programu terapeutycznego rozwijającego funkcje poznawcze”. We współpracy z rodzicami realizowano  m.in. ogólnopolską akcję „Dzieci uczą rodziców”, a także  „Cała Polska czyta dzieciom”. Świat przyrody – jego  rozwój, piękno,  bioróżnorodność pokazywano dzieciom podczas zajęć na terenie przyrodniczej ścieżki edukacyjnej. Ciekawe było życie przedszkolaka.

Podstawa wychowania przedszkolnego wyznacza nauczycielom  takie cele pracy dydaktyczno-wychowawczej, dzięki którym dzieci mają zdobyć kompetencje i umiejętności niezbędne do podjęcia edukacji szkolnej. Gotowość (dojrzałość) szkolna oznacza osiągnięcie przez dziecko takiego poziomu rozwoju intelektualnego, społeczno-emocjonalnego i fizycznego, który pozwala mu sprostać wymaganiom stawianym przez szkołę. 

Dojrzałość fizyczna

Skoordynowana praca ciała potrzebna jest nie tylko na zajęciach wychowania fizycznego. Dziecko podczas lekcji wykleja, wycina, nawleka koraliki, rysuje i pisze. To wymaga precyzyjnych ruchów ręki, dokładnej pracy paluszków. Sprawność fizyczna przejawia się też w samodzielności – dziecko samo się ubiera i rozbiera (zapina guziki), zmienia buty (wiąże sznurowadła), pakuje plecak. Poza tym dziecko musi fizycznie znieść siedzenie w ławce, a także noszenie tornistra.

Dojrzałość umysłowa

Ta przejawia się w takich aspektach jak zainteresowanie czytaniem, pisaniem, liczeniem, a także tym, że dziecko jest w stanie skupić się na tej samej czynności. Jest ciekawe, pyta o przyczyny obserwowanych zjawisk. Jego mowa jest poprawna, nie pojawiają się problemy ze zrozumieniem przekazywanych poleceń. Dziecko powinno mieć także odpowiednio rozwiniętą pamięć oraz percepcję wzrokową (wyszukiwanie szczegółów na obrazku) i słuchową (np. rozpoznaje dźwięki, wyodrębnia głoski). Dziecko powinno także doprowadzać rozpoczętą pracę do końca i wykazywać zainteresowanie rezultatami własnych działań. Oprócz tego powinno się wykazywać bogatym słownictwem, aby mieć możliwość  wyrażenia prostych treści, opisywać obrazki zdaniami nie robiąc błędów gramatycznych, z własnej inicjatywy zadawać pytania i odpowiadać na nie posiadać wiadomości na temat siebie i swojej najbliższej rodziny, znać nazwy zawodu wykonywanego przez rodziców i umieć wyjaśnić na czym on polega, wiedzieć ile ma lat, gdzie mieszka, jak się nazywa .

 Dojrzałość emocjonalno-społeczna

W tym obszarze rozwojowym dziecko powinno prawidłowo reagować na niepowodzenia, uwagi nauczyciela i innych osób dotyczące niewłaściwego zachowania, reagować prawidłowo na pozytywne uwagi dotyczące zachowania i postępów w nauce, kontrolować swoje emocje (lęk, złość), nie uzewnętrzniać ich w sposób gwałtowny, wierzyć w swoje umiejętności. Ponadto  powinno być pewne siebie ,adekwatnie do sytuacji  okazywać uczucia ,cierpliwie czekać na swoją kolej, prawidłowo nawiązywać kontakty z rówieśnikami i dorosłymi. Powinno umieć współpracować w zespole pod nadzorem osoby dorosłej, przestrzegać reguł życia w zbiorowości oraz zawartych umów.

Kiedy dziecko  nie jest gotowe do rozpoczęcia nauki w szkole?

Kiedy jest lękliwe i bardzo boi się nowych sytuacji, nie potrafi się rozstać z mamą czy tatą w przedszkolu, nie potrafi kontrolować swoich emocji – często wpada w panikę, ma niekontrolowane wybuchy złości lub płaczu, jest niesamodzielne przy wykonywaniu codziennych czynności.