Autor: Agnieszka Molter

Zbliżają się ferie zimowe- czas wypoczynku, wyjazdów, zabaw na świeżym powietrzu, na śniegu, jest to również okazja do uprawiania sportów zimowych. W trosce o bezpieczeństwo dzieci do naszej grupy zaproszony został Tatuś Oksany, który jest policjantem i którego zadaniem było pomóc dzieciom utrwalić i zrozumieć zasady  warunkujące bezpieczeństwo dzieci  w różnych okolicznościach dnia codziennego, a szczególnie podczas zbliżających się ferii zimowych. Rozumienie konieczności przestrzegania przepisów ruchu drogowego nie tylko przez kierujących, ale także przez pieszych oraz poznanie wybranych możliwości radzenia sobie w sytuacjach zagrażających bezpieczeństwu  było istotnym elementem pogadanki. Dzieci utrwaliły sobie telefony alarmowe oraz  zasady przechodzenia przez jezdnię, rozwiązywały sytuacje problemowe przedstawione na obrazkach dotyczące niewłaściwego zachowania się w ruchu drogowym. Wspólnie z Panem policjantem poznały i przeanalizowały 8 zasad bezpiecznej zabawy na śniegu popartych serią kolorowych obrazków. Na zakończenie zajęcia dzieci otrzymały gadżety odblaskowe.

Pan Wojciech- bardzo energiczny i pomysłowy Tatuś Michałka, który dał się zapamiętać dzieciom jako Skrzat w przedstawieniu mikołajkowym w wykonaniu rodziców i jako konstruktor latawców, już po raz kolejny zagościł w naszej grupie. Inspiracją do tego spotkania były instrumenty muzyczne, z którymi dzieci nie miały jeszcze do czynienia. Dzieci bardzo lubią wspólne muzykowanie. Wyzwala to mnóstwo radości, jest to dobra zabawa, a przy okazji rozwija się koncentracja uwagi, pamięć muzyczna,poczucie rytmu, a przeżycia związane z odbiorem muzyki mają duży wpływ na rozwój estetyczny i emocjonalny. Dzieci są wrażliwymi odbiorcami muzyki. Pan Wojciech zaprezentował dzieciom różne instrumenty, ich pochodzenie,  budową oraz  technikę grania. Były to instrumenty pochodzące z różnych stron świata. Ogromne zainteresowanie wzbudził djembe- instrument pochodzący z Afryki, bębenek baskijski wywodzący się z Azji oraz bębenek chiński,  a ponadto znane dzieciom marakasy, trójkąty, tamburyna, janczary i dzwonki. Zabawy muzyczne z wykorzystaniem tych instrumentów wywołały mnóstwo radości, każdy chciał zagrać zwłaszcza na afrykańskim bębnie- djembe. Dzieci wydobywały z instrumentów różne rytmy,  tworzyły własne improwizacje, świetnie się bawiły. Na zakończenie spotkania odbył się wspólny koncert- dzieci tworzyły akompaniament do jednego ze znanych nagrań dziecięcego zespołu  „Arka Noego”. Panu Wojciechowi bardzo dziękujemy za bardzo  ciekawe spotkanie z muzyką.

Od wieczoru wigilijnego do uroczystości Trzech Króli przeżywamy okres wspólnego kolędowania. Jest to także czas przyjacielskich spotkań, które są wypełnione ciepłem, radością i tajemnicą płynącą z Betlejem.Jest to okres dwunastu dni, a każdy dzień odpowiada poszczególnym miesiącom roku. W  związku z tym okresem do naszej grupy zaproszony został Pan Roman, dziadziuś Michałka, który pięknie gra na harmonijce ustnej. Pan Roman pięknie opowiedział dzieciom, o tym jak nauczył się grać na tym instrumencie, kiedy jeszcze był dzieckiem. Zaprezentował w jaki sposób gra się na tym instrumencie. Wytłumaczył,że dźwięki wydobywa się podczas ruchu powietrza w szczelinach, przy których znajdują się metalowe blaszki zwane stroikami. Przy okazji opowiedział nam również o tradycji bożonarodzeniowej w czasach jego młodości. Pokazał również przyniesione ze sobą bardzo stare kantyczki, czyli zbiór kolęd i pastorałek pochodzących z XIX   wieku. A potem słuchaliśmy przepięknych dźwięków harmonijki ustnej, co zachęciło dzieci do wspólnego kolędowania. Było to wyjątkowe spotkanie z Dziadkiem i mile spędzony z Nim czas. Serdecznie dziękujemy.

Śpiewanie kolęd i pastorałek to jedna z najmilszych świątecznych tradycji.Wtedy w gronie rodziny odczuwana jest wyjątkowa, magiczna atmosfera. Najstarsze kolędy powstały w połowie XV wieku.  Do śpiewania kolęd zainspirowała nas  Pani Sylwia – studentka pedagogiki i praktykantka w naszej grupie. Okazało się bowiem, że potrafi grać na pianinie, więc zaprosiła nas do wspólnego kolędowania przy akompaniamencie pianina. Najpierw opowiedziała nam o pochodzeniu kolęd i o zwyczaju kolędowania. A potem wszyscy razem śpiewaliśmy ulubione kolędy  „Przybieżeli do Betlejem”, „Lulajże Jezuniu”, „Do szopy hej pasterze”, „W żłobie leży”. Już wtedy poczuliśmy atmosferę świąt.

Już niedługo Święta Bożego Narodzenia, jest to ostatni dzwonek, aby pomyśleć o słodkich wypiekach. Dlatego w Grupie Pomarańczowej zorganizowano „Piernikowe warsztaty”, podczas których towarzyszyły nam Mamusie i Babcie. W polskiej tradycji piernik jest obecny od wieków i jest jednym z najstarszych ciast, a swój niepowtarzalny smak zawdzięcza zawartości miodu i przyprawie korzennej. Dzieci uwielbiają smak pierniczków, dlatego też przygotowanie składników i wyrobienie ciasta nie było trudnym zadaniem.Było mnóstwo rąk do pracy. Dużo frajdy było przy wycinaniu różnych kształtów pierników przy pomocy foremek.Tak więc powstały piernikowe misie, renifery,choinki, pajacyki, serduszka,jeżyki. Pomoc Mamusi Kacpra, Adriana, Tomka, Sary  oraz Babci Oksany była nieoceniona. Pieczenie pierników w tym dniu wniosło w naszej grupie dużo radości, bowiem pierniki to symbol świątecznej atmosfery oraz symbol szczęścia i dostatku.

W dniu 14.XII. odbyły się z udziałem Rodziców warsztaty plastyczne, które poprzedzone były lekcją dotyczącą historii kartki świątecznej.Dzieci dowiedziały się, że wysyłanie kartek to stały element każdych świąt.Zwyczaj ten rozpoczął się w 1834 roku. Pierwsza zaprojektowana kartka przedstawiała rodzinę przy świątecznym stole i rozpowszechniono jej około 1000 sztuk. Potem, kiedy pojawiły się ulepszone metody drukowania jakość kartek poprawiła się i wzrosła ich popularność.Pierwsze kartki przedstawiały szopkę i właściwie utrzymało się to dziś. Dzieci obejrzały zdjęcie pierwszej kartki świątecznej, a także te, które funkcjonują dziś. Potem układały historyjkę obrazkową odnoszącą się do drogi kartki świątecznej od nadawcy do odbiorcy. A potem wraz z Rodzicami mogły zaprojektować i wykonać kartkę świąteczną wg własnego pomysłu. Wszyscy byli bardzo zaangażowani, a efekty tej pracy przedstawiamy powyżej.