Autor: Anna Wiśniowska

Pierwsze miesiące nowego roku to niewątpliwie czas wielu zabaw i imprez karnawałowych. Tak też było i w naszym przedszkolu, gdzie w poniedziałek wszystkie grupy przedszkolne organizowały swój bal karnawałowy. W naszej grupie już od rana panował radosny nastrój. Dzieci nie mogły się doczekać rozpoczęcia zabawy, ale zanim to nastąpiło wszyscy zabraliśmy się za dekorowanie naszej sali. Dzieci z ochotą dmuchały balony, rozwieszały serpentyny, robiły samodzielne dekoracje z bibuły. Wreszcie nastał czas, kiedy wszyscy mogli przebrać się w swoje barwne stroje. Stało się to w mgnieniu oka i nagle nasza sala przedszkolna zamieniła się w iście bajkowe miejsce, gdzie można było spotkać wróżki, księżniczki, policjantów, Spider – Mana, Iron – Mana, smoka, rycerza, syrenki a nawet kucharza. Sala mieniła się wielobarwnymi kolorami. Po zaprezentowaniu przez dzieci strojów karnawałowych rozpoczęły się tańce przy rytmach wesołej muzyki. Tego dnia nie mogło zabraknąć zabaw z chustą animacyjną, tańców z balonami i wielowagonowego pociągu, który mknął co sił. Po tak energetycznej zabawie przyszedł czas na odpoczynek, który u nas stał się wyborną ucztą. Pani Małgosia, mamusia Milenki i Elizy, przyniosła dla nas przepyszny chrust oraz karnawałowe róże, które przygotowywała z dziewczynkami. Smakołyki i owoce przyniosła także Pani Basia, mamusia Blanki, a Blanka, zostając pomocnikiem kucharza, z dumą rozdawała na talerzyki przyniesione do grupy pyszności. Wspólna zabawa przyniosła dzieciom wiele radości –  zatem główny cel naszego balu został osiągnięty 🙂 

Serdecznie DZIĘKUJEMY naszym mamusiom za wszystkie pyszności, którymi raczyliśmy nasze brzuszki.

W związku z załamaniem pogody, śnieżycami i zasypanymi drogami miniony tydzień był dla nas wszystkich dosyć trudny. Nie każdy w poniedziałek i wtorek dotarł do przedszkola, bo zima pokazała swoje prawdziwe oblicze i trudno było dojechać gdziekolwiek.  Kolejne dni były już coraz lepsze i powoli wszystko zaczynało się normować. Stare, mądre porzekadło mówi: „Nieważne jak się zaczyna, ważne jak się kończy” i to sprawdziło się w naszej grupie, gdyż tydzień zaczął się dosyć ciężko, ale jego zakończenie było bardzo miłe i radosne, a stało się tak za sprawą naszej Igusi, Marysi i Antosia, którzy nie tak dawno wzięli udział w przeglądzie wokalnym pt. „Moja Babcia i mój Dziadzio” organizowanym przez Miejskie Przedszkole nr 9 w Jarosławiu, gdzie zaprezentowali utwór „Babcia od bajek, Dziadek od zagadek”. Za swój piękny występ i tak dostojne reprezentowanie grupy Zielonej otrzymali fantastyczne dyplomy i książeczki. Była to dla nich bardzo miła niespodzianka, która sprawiła dzieciom ogromną przyjemność. Serdecznie GRATULUJEMY, bo mimo, iż nagrywaliśmy piosenkę w grupie, to trema i stres były tak samo duży jak na występach przy szerokiej publiczności.

Kochani, jeszcze GRATULUJEMY i życzymy Wam dalszych sukcesów.

Bajka towarzyszyła człowiekowi od zarania dziejów. Wiązała się z wierzeniami i obrzędami  ludzi pierwotnych. Od zawsze miała właściwości terapeutyczne, nawet jeśli nie zdawano sobie z tego sprawy. Terapeutyczne walory bajki jako pierwszy opisał Bruno Bettelheim w podręczniku „Cudowne i pożyteczne”. Od tamtej pory, grono badaczy tego tematu poszerzało się w zaskakującym tempie i dziś już nikt nie ma wątpliwości, że bajki potrafią leczyć a my, nauczyciele, mając tego świadomość bardzo często wykorzystujemy w swojej pracy narzędzia, którym są bajki terapeutyczne, gdyż to właśnie one są doskonałym sposobem na niwelowanie i zmniejszanie lęków, radzenie sobie z trudnymi sytuacjami czy emocjami.

W taki sposób odbywało się to w tym tygodniu w naszej grupie. W ramach realizowanego projektu, na podstawie bajki terapeutycznej „Dwa ołówki”, skupiliśmy się na temacie przyjaźni i odrzucenia – dwóch niebywale ważnych i znaczących aspektach w życiu dziecka. Historia dwóch ołówków – przyjaciół – pozwoliła nam przybliżyć sobie obraz prawdziwego, oddanego przyjaciela, który mimo drwin i kpin pozostał wierny. Po rozmowach, wymianie zdań i przemyśleń, po niebywałej „burzy mózgów” i  tłumaczeniu sobie wzajemnie co to znaczy być szczerym, dobrym, pomocnym, umiejącym dotrzymywać tajemnicy, dzielącym się klockami i nie wystawiającym języka 🙂 zaczęliśmy tworzyć wizerunek prawdziwego przyjaciela – dzieci wybierały poszczególne hasła, odczytywały i zastanawiały się, czy to jest cecha prawdziwego przyjaciela czy też nie. W taki sposób stworzyliśmy duży plakat odzwierciedlający osobę, która mogłaby zostać przyjacielem. W naszym poszukiwaniu skupiliśmy się także na emocjach, które towarzyszą nam każdego dnia. Zastanawialiśmy się nad tym jak się czujemy, kiedy ktoś nam zrobi przykrość, nie dotrzyma tajemnicy lub odwrotnie – kiedy spędza z nami czas i jest miły, dobry, koleżeński. Bawiliśmy się z lusterkiem – nazywając i pokazując każdą emocję – od radości, szczęścia, zadowolenia po smutek, złość, żal i strach. Podczas zabawy „Zaufaj mi”, prowadząc po torze przeszkód kolegę/koleżankę z zasłoniętymi oczami, pracowaliśmy nad wzmacnianiem wzajemnego zaufania. Na sam koniec, podczas rozmowy połączonej z działaniem, nauczyliśmy się również, co to znaczy nie osądzać kogoś po wyglądzie. Za pomocą dwóch pudełek – jednego bardzo błyszczącego, świecącego i przykuwającego uwagę wszystkich i drugiego starego, porysowanego, szarego dzieci przekonały się, że czasem pozory mylą i ten kto na pozór jest ładniejszy, elegantszy czy bardziej wyróżniający się nie zawsze może taki okazać się wewnątrz, natomiast ten skromny, zwykły, szary człowiek może mieć bardzo bogate wnętrze i najlepsze, najbardziej oddane i kochające serce. Tak samo było z naszymi pudełkami, gdzie w tym pięknym i błyszczącym znajdowały się same śmieci, a w tym szarym, zwykłym były pyszne słodycze i ciekawe drobiazgi. Tak zobrazowany zwrot stał się dla dzieci bardziej czytelny i jasny. Dzięki temu ćwiczeniu dzieci lepiej zrozumiały sens i naukę z niego płynącą.

Podsumowaniem naszej aktywności było tworzenie portretów swoich przyjaciół, bo jak stwierdziły dzieci, przyjaciele są nam bardzo potrzebni. 

„Pędzą wnuki ulicami
z ogromnymi laurkami.
Te laurki pełne kwiatków
są dla wszystkich Babć i Dziadków”

Dzień Babci i Dziadka to jedna z najbardziej wyczekiwanych i wzruszających uroczystości odbywających się w przedszkolu. W tym roku przybrała ona nieco inny charakter niż zwykle. Ze względu na reżim sanitarny związany z pandemią nie mieliśmy możliwości zaprosić ukochanych Dziadków i Babć na uroczystość z okazji ich święta, ale już od dawna przygotowywaliśmy się do obchodów tego jakże ważnego dla wszystkich święta – uczyliśmy się wierszy i piosenek, robiliśmy prezenty, aby chociaż w taki sposób podziękować ukochanym Dziadkom za ich serce, mądrość i czas, który zawsze mają dla swoich wnucząt.

Święto Babci i Dziadka stało się też dla nas okazją do poszerzenia wiedzy na ten temat, do zapoznania się z genezą i najistotniejszymi faktami dotyczącymi tego właśnie święta. Dzięki materiałom z prezentacji multimedialnej dowiedzieliśmy się skąd ono pochodzi, jak obchodzone jest w innych częściach świata, poznaliśmy babcie i dziadków jako bohaterów bajek i opisywaliśmy cechy szczególne zarówno charakteru jak i wyglądu babć i dziadków.

Kochani Dziadkowie, mamy nadzieję, że wierszyki, piosenki i zrobione przez dzieci laurki z życzeniami sprawiły Wam radość i wywołały wzruszenie. Przyłączając się do tych wszystkich ciepłych słów wypowiedzianych przez dzieci,  pragnę złożyć najcieplejsze i najserdeczniejsze życzenia. Mnóstwa zdrowia, bo to najważniejsze, pogody ducha i radości ze swoich wnucząt, samych dobrych i słonecznych dni oraz spełniania marzeń.

Spośród wszystkich smaków jakie odczuwamy, najbardziej znanym i lubianym smakiem jest smak słodki. Nie tylko dzieci najbardziej preferują ten smak, ale także wielu dorosłych uwielbia to miłe uczucie kiedy coś słodkiego rozpływa się w naszych ustach. Większość z nas, w tym także dzieci, spośród wszystkich produktów spożywczych, najczęściej wybiera ciastka, ciasta, cukierki, słodkie napoje, lody. Słodycze są również podstawą poczęstunku przygotowywanego na wszelkie imprezy i zabawy. Specjaliści alarmują, iż jemy zbyt dużo cukru, który jest obecny w bardzo wielu produktach, nie tylko w słodyczach, a przyzwyczajony do słodkiego organizm niechętnie „godzi się” na zmianę nawyków żywieniowych, chociaż nie jest to łatwe, to jest możliwe! Zatem co należy rozbić, aby zmienić taki stan rzeczy?

Na to pytanie odpowiedzi szukały przedszkolaki z naszej grupy podczas realizacji trzeciego zadania z projektu „Zdrowo jem, więcej wiem”.

Punktem wyjścia do rozmyślań na powyższy temat był fragment książki A. A. Milne „Kubuś Puchatek” – rozdział pt. „W którym Puchatek idzie z wizytą i wpada w potrzask”. Historia Puchatka stała się dla nas inspiracją do rozważań na temat cukru i niebezpieczeństwa jakie ze sobą niesie. Zastanawialiśmy się nad tym, dlaczego tak bardzo lubimy słodycze. Padło dużo odpowiedzi: bo są słodkie, smaczne, pyszne, maja super opakowania i przyczepione prezenty, dają siły i są miłe na języku 🙂 Wspólnie szukaliśmy odpowiedzi na pytanie o szkodliwość cukru i konsekwencje jakie za tym idą – na tablicy zapisywaliśmy wszystkie pomysły a później wspólnie doszliśmy do wniosku, że cukier jest zły i może wyrządzić w naszym organizmie wiele szkód. Rozmawialiśmy także o tym, „co lubimy jeść”, a także o tym, „co jemy i nie czujemy, że zjedliśmy za dużo”. Wspólnie poznawaliśmy i utrwalaliśmy informacje na temat zdrowych i niezdrowych produktów w naszej codziennej diecie, nazywaliśmy poszczególne produkty zwracając przy tym uwagę na ich różną kaloryczność. Dowiedzieliśmy się, jakie szkody może poczynić cukier w organizmie człowieka a podsumowaniem całego zajęcia był eksperyment, który pokazał dzieciom ile cukru znajduje się w napojach i sokach. Z etykietek na produktach odczytywaliśmy informacje o ilości znajdującego się tam cukru a następnie za pomocą wagi kuchennej odmierzaliśmy odpowiednią ilość cukru wysypując go później na kartkę przed danym napojem. Dzieci nie mogły uwierzyć jak dużo cukru może znajdować się w takiej butelce słodkiego napoju. Małe dziecko może zjeść 25 g. cukru. Można tę ilość zmierzyć za pomocą łyżeczki do herbaty. Trzeba odmierzyć sześć łyżeczek cukru. I takie doświadczenie wykonały dzieci. Mogły zobaczyć jaka ilość cukru jest dopuszczalna w ich dziennej diecie. Przedszkolaki po takiej dawce wiedzy obiecały zastąpić słodycze ich zdrowymi zamiennikami, którymi są np.: świeże owoce, zmiksowane owoce, warzywa, kompoty, surówki, sałatki owocowe, jogurty, płatki kukurydziane, susze, gotowane jabłka, koktajle, soki domowe. A wszystkie słodkie napoje postanowili zastąpić wodą.

Dzieciństwo jest tym okresem w życiu człowieka, w którym kształtują się jego postawy determinujące aktualne i przyszłe zachowania dotyczące różnych aspektów w tym również zdrowia a utrwalone wówczas przyzwyczajenia i nawyki decydują o jego późniejszym stylu życia. Wiek przedszkolny jest bardzo ważnym etapem w kształtowaniu prozdrowotnych nawyków  dziecka. Budowanie „świadomości prozdrowotnej” poprzez edukację oznacza nie tylko wzbogacanie wiedzy o zdrowiu, ale i „odpowiedzialność” za własne zdrowie. Dobry stan zdrowia warunkuje dobre samopoczucie, większą odporność organizmu a także ułatwia zabawę i naukę.