W grupie Żółtej realizujemy program: „ Zdrowo jem, więcej wiem”. Dzieci biorą udział w lekcjach na temat sposobów zdrowego trybu życia. W trakcie lekcji przyswajają nową wiedzę o zapobieganiu chorobom poprzez odpowiednie żywienie, dowiadują się o potrzebie wprowadzania zmian w codziennych przyzwyczajeniach, zwłaszcza tych, które dotyczą żywienia i ruchu. Edukacja ta prowadzi do bardziej świadomego oddziaływania na własne zdrowie.
Dziś tematem lekcji był CUKIER. Dzieci dowiedziały się dlaczego tak bardzo lubimy cukier oraz od czego rozpoczęło się upodobanie do spożywania cukru. Wiedzą już czym skutkuje nadmierne spożywanie cukru. Potrafią wymienić produkty spożywcze zawierające ten składnik.
Podobno ośmioro na dziesięcioro dzieci spożywa na co dzień zbyt dużo cukru. Stąd pytanie: ile cukru może zjadać dziecko w wieku przedszkolnym? Małe dziecko może zjeść 25 g. cukru. Można tę ilość zmierzyć za pomocą łyżeczki do herbaty. Trzeba odmierzyć sześć łyżeczek cukru. I takie doświadczenie wykonały dzieci. Mogły zobaczyć jaka ilość cukru jest dopuszczalna w ich dziennej diecie.
Odpowiedzieliśmy sobie również jak dzieci mogą ograniczyć spożywanie cukru. Przedszkolaki już wiedzą, że najlepiej jest, kiedy spożywamy cukry naturalne, zawarte w warzywach, owocach i kaszach. Porozmawialiśmy o tym. Ilustracją do dziecięcych rozmów o eliminowaniu cukru z codziennej diety były plansze przedstawiające warzywa, owoce i kasze.
Ćwiczenia rysu przygotowawczego do pisania, obrysowywanie metalowych matryc Montessori, obrysowywanie kształtu matryc, wypełnianie ich liniami pionowymi, poziomymi, ukośnymi.
Praca z metalowymi matrycami Montessori, obrysowywanie figur, wypełnianie ich kształtu liniami pionowymi, poziomymi, ukośnymi.
Zapinanie spinaczy ubraniowych.
Rysowanie dowolnych kształtów.
Nawlekanie.
Ćwiczenia grafomotoryczne.
Pisanie liter w zeszycie.
Pisanie liter i sylab.
Praca z szorstkimi literami Montessori.
Pisanie liter na tacy z kaszą
Przewlekanie sznureczka przez małe otworki.
Zamykanie, otwieranie kłódki.
Działania przygotowawcze do pisania w metodzie Montessori dotyczą wspierania wszystkich procesów i funkcji psychicznych oraz motorycznych. Maria Motessori uważała, że wrażliwy okres na naukę pisania , dzieci prezentują w wieku 4-4,5 lat. Jest to okres wrażliwości na pisanie w odniesieniu do poznawania kształtu litery i dźwięków mowy. Metoda Montessori oferuje dzieciom w zakresie nauki pisania bardzo bogaty materiał rozwojowy. Od czego zatem zaczynamy? Przede wszystkim wspieramy rozwój dużej motoryki dziecka, bowiem wtedy gdy dziecko będzie dobrze sprawne ruchowo, to nauka pisania będzie mu szła zdecydowanie łatwiej. Zaspokajanie potrzeby ruchu w tym względzie jest bardzo ważne, malowanie na dużych arkuszach papieru też. Małej motoryki też nie można pominąć, czyli ćwiczeń palców. Darcie papieru, ugniatanie różnych mas plastycznych, wydzieranki, posługiwanie się małymi przedmiotami, przewlekanie, nawlekanie, zapinanie, rozpinanie to kompetencje niezbędne do kształtowania sprawności manualnej. W metodzie Montessori tzw. ćwiczenia dnia praktycznego są bardzo pomocne w nabywaniu gotowości do nauki pisania. Nalewanie, przelewanie, odlewanie, polerowanie lustra, składanie tkanin, zapinanie spinaczy ubraniowych, zapinanie i odpinanie guzików, sznurowanie…. doskonale wpływa na rozwój sprawności rąk niezbędnej do nauki pisania. Wyręczanie dziecka, pozbywanie go możliwości korzystania z tych umiejętności bardzo blokuje proces późniejszego zmagania się z nauką pisania. Dzieci w odpowiednim momencie swojego rozwoju muszą rozwinąć w sobie tzw. praksję , czyli umiejętność planowania ruchów, która potem pomoże w nauce pisania ( wykonywanie płynnych, ciągłych ruchów ręki podczas pisania wzorów literopodobnych, potem liter, sylab i na końcu wyrazów). Zabawy wdrażające do gospodarowania własnymi ruchami i usprawniające koordynację ruchów , ćwiczenia rozmachowe, rytmiczne, zmienne związane z naśladowaniem są bardzo pomocne . Nauka chwytu pęsetowego jest również niezmiernie ważna – czyli prawidłowy chwyt narzędzia psarskiego , trzeba na to zwracać uwagę już od pierwszych prób dziecka związanych z pisaniem , rysowaniem, malowaniem, ale także przy trzymaniu drobnych przedmiotów. Wiele materiałów rozwojowych zwłaszcza w zakresie edukacji sensorycznej posiada specjalne małe uchwyty, niejako wymuszające na dziecku zastosowanie chwytu pęsetkowego ( np. cylindry do osadzania). Etap właściwej nauki pisania to np. wodzenie palcem po literze wykonanej z papieru ściernego, a potem pisanie jej na tacy z kaszą lub piaskiem, opanowanie kierunku pasania litery i sposobu łączenia jej z innymi, aby w końcu podjąć naukę pisania w liniaturze zeszytu. Jest to długi proces wymagający ogromnego wysiłku, mądrze poprowadzony pozwala dzieciom osiągnąć gotowość do nauki pisania w szkole.
