W środę 4 października gościliśmy wspaniałego gościa- dziadzia Zuzi. Dziadzio Adam jest muzykiem…wiele lat grał na waltorni w Orkiestrze wojskowej. Dzieci zostały zapoznane z budową instrumentu: miech, guziki i klawisze. To artysta wielu talentów zaprezentował dzieciom wspaniałe utwory na akordeonie. Niektóre dzieci pierwszy raz widziały ten instrument i wsłuchiwały się w utwory grane przez Pana Adama Korablewskiego. Słyszeliśmy dziecięce utwory :np. „Kaczuszki”i ” Stary Niedźwiedź mocno śpi”oraz ludowe m. in. „Hej z góry z góry”. Nie zabrakło utworów patriotycznych m. in. ” Przybyli ułani pod okienko”. Dzieci przekonały się,że gra na tym trudnym instrumencie nie jest taka łatwa…ale kto wie, może kiedyś któreś z nas zostanie sławnym akordeonistą. Panu Adamowi bardzo dziękujemy za przyjęcie zaproszenia dl naszej grupy i wprowadzenie w świat muzyki.
W dniu 5 października czyli w czwartek przedszkolaki ze wszystkich grup uczestniczyły w pokazie pt. „Horyzontarium”. Bajka wyświetlana była we wnętrzu kopuły rozstawionej w holu naszego przedszkola. Już samo wejście do niej dostarczyło dzieciom wielu emocji. Było to dla nich nowe doświadczenie. Film przedstawiał w zrozumiały dla przedszkolaków sposób zjawisko następstw pór roku, które związane jest z ruchem obrotowym Ziemi. Główną bohaterką bajki była mała dziewczynka i jej pies, którzy swoimi przygodami ukazali dzieciom złożony świat natury. Opowiadał on również o przygotowaniach zwierząt do zimy i o tym, że w związku z wędrówka Ziemi żadna z pór roku nie może ciągle trwać. Dzieci z wielkim zaciekawieniem i skupieniem oglądały ta niezwykłą opowieść. Po projekcji filmu przedszkolaki miały okazję do wzięcia udziału w sesji zdjęciowej w specjalnie przygotowanej scenerii. Wszyscy bardzo chętnie wzięli w niej udział. Było to dla nich nowe, niezwykłe i na pewno niezapomniane przeżycie. Opracowała: Magdalena Suberlak
Jesień to piękna i kolorowa pora roku, która obfituje w wiele skarbów. Postanowiliśmy niektóre z nich wykorzystać do działań plastycznych. Potrzebne nam były farby w jesiennych barwach, liście oraz kasztany. To właśnie kasztany służyły nam do malowania. A w jaki sposób? Zobaczcie sami! 😀
Czytanie literaturywspiera rozwój psychiczny, intelektualny i społeczny dziecka. Zaspokaja wszystkie potrzeby emocjonalne malucha, a przy tym przynosi mu radość i pozostawia cudowne wspomnienia. Pamiętajmy, że czytając dziecku książkę, w istocie dajemy mu największy dar – swój czas, wyłączną uwagę, pełne zaangażowanie, nasz entuzjazm dla czytania, miłość.
Książka czytana dziecku może być terapią, pomocą w rozwiązywaniu różnych problemów. Terapia przez baśń – wzbogaca świat wewnętrzny dziecka, rozwija wyobraźnię i fantazję, wyzwala emocje i wrażliwość, uczy współczucia, empatii oraz wyrażania uczuć. Baśnie mają zawsze szczęśliwe zakończenia, więc przynoszą radość, budzą nadzieję i optymizm.
Bajka terapeutyczna – adresowana jest głównie do dzieci od 4 do 9 lat. Ma na celu uspokojenie, zredukowanie problemów emocjonalnych i wspieranie rozwoju osobowego dziecka. Jej specyfika polega na tym, że jest ona skierowana do określonego odbiorcy, który zmaga się z konkretnym problemem. Pozwala dziecku bez lęku spojrzeć na własne problemy i uczy, jak sobie z nimi radzić.
W pracy przedszkola bardzo szeroko wykorzystywana jest literatura dziecięca zwłaszcza bajki, wiersze, opowiadania czy baśnie. Pomaga ona dotrzeć do dzieci i w przystępny dla nich sposób przybliżyć im wartości moralne, zrozumieć pewne zależności.
Ważnym jest aby przygotowanie dzieci do samodzielnego czytania i korzystania z literatury jako źródła wiedzy, przeżyć i emocji rozpoczęło się jak najwcześniej.
Ogromną rolę odgrywają w tym procesie rodzice, jako osoby wspomagające wszechstronny rozwój dziecka. Wiersze, bajki, opowiadania są często podstawą do organizowania zajęć edukacyjnych, ponieważ sprzyjają rozwijaniu wyobraźni, stanowią inspirację do prac plastycznych, jak również zachęcają dzieci do odtwarzania ich treści w zabawach twórczych i ciekawych formach aktywności teatralnej.
Nie sposób przytoczyć wszystkich zalet jakie płyną z pięknej tradycji czytania dziecku bajek na dobranoc. Wzór pięknej mowy – niejednokrotnie przecież na co dzień posługujemy się gwarą. Nasze dziecko idąc do szkoły ma problemy z prawidłową mową . Czytając teksty dostosowane do wieku i potrzeb dziecka dajemy mu przykład prawidłowego budowania zdań i wypowiedzi. Dziecko któremu czytano w dzieciństwie bajki potrafi lepiej skupić się w czasie zajęć w szkole, łatwiej się wypowiada , jego mowa jest płynna, buduje poprawniejsze składniowo zdania . Dzięki różnorodności tekstów mały „słuchacz” posiada bogaty słownik ( czynny i bierny ) ma również lepiej wykształconą pamięć słuchową i wzrokową ( o ile czytane teksty były bogato ilustrowane ). Wielu psychologów wskazuje również na rozwój dziecięcej wyobraźni dzięki słuchanym bajkom.
Poza wymienionymi zaletami wypływającymi z czytania dzieciom książek należy zwrócić uwagę na jego rolę w kształceniu emocjonalnym. Czytając teksty nasycamy je emocjonalnie pomagając im poprzez naszą interpretację odczytywać i wyrażać emocje zawarte w tekście. Im młodsze dziecko tym łatwiej utożsamia się z bohaterami bajek wchodząc często w ich rolę Uwidacznia się to w bezpośrednich reakcjach dziecka i w późniejszych zabawach oraz rysunkach. Czytając dobrze dobrane bajki stwarzamy sytuację w której kształtuje się wyobraźnia dziecka uwarunkowana emocjami pojawiającymi się podczas słuchania. Czytając bajki mamy nieograniczony wpływ na dobór tekstów, które pomogą dziecku w interpretowaniu różnych sytuacji życiowych.
Przeznaczone dla dzieci pozycje książkowe przedstawiają ten sam rodzaj emocji jakie towarzyszą im w codziennym życiu. Dzieci słuchając czytanych przez rodziców tekstów rozpoznają siebie w sytuacjach tam opisanych. Czytanie książek wzmacnia relację rodzica z dzieckiem. Rodzicom często pomaga zrozumieć psychologiczny i emocjonalny rozwój ich dzieci nadać mu właściwy kierunek. Widzimy często jak dziecko rośnie nabiera wagi – a czy zauważamy, że równocześnie z tym procesem kształtuje się jego osobowość ? W życiu dziecka tworzy się obraz rodzica przewodnika i opiekuna – który prowadzi go przez zakamarki życia – bezpiecznie i spokojnie. Jeżeli czytamy dziecku różne pozycje ( bajki, wiersze, opowiadania ) z łatwością odnajdujemy postacie które pomogą w przeżywaniu i przezwyciężaniu trudności, interpretacji trudnych, życiowych sytuacji, rozwiązywanie ich. Czytanie jest dziś ważniejsze niż było kiedykolwiek w przeszłości. Świat jest coraz bardziej skomplikowany, lawinowo przyrasta ilość informacji, podawanej przez radio czy telewizję. Telewizja nie rozwija u dzieci myślenia i skraca ich przedział uwagi, wiele programów wywołuje lęki i niepokój oraz znieczula na agresję. Dlatego też powinniśmy codziennie dzieciom czytać np. bajki. Codzienne głośne czytanie jest szczepionką przeciwko wielu niepożądanym wpływom i zagrożeniom dla umysłu i psychiki dziecka ze strony współczesnej cywilizacji. Dzięki literaturze dziecięcej można dostarczyć małemu człowiekowi wiedzy o innych ludziach, jego przeżyciach, o faktach, o kulturze i obyczajach różnych narodów, o przyrodzie i pięknie krajobrazu. Tekst literacki przedstawiany dzieciom przemawia do dzieci językiem emocjonalnym pobudzającym procesy uczuciowe i wywołującym bogate wyobrażenia, zmusza także do refleksji i ustosunkowania się do przedstawionych wydarzeń i postaci. Dokonując oceny postępowania postaci, występujących w bajkach dziecko zdobywa umiejętność samooceny, uczy rozróżniać prawdę od fałszu, dobra od zła, wyzbywa się egoizmu, uwrażliwia na cierpienia innych, a sytuacje komiczne wywołają śmiech i radość.
Wspólna głośne czytanie bajek wpływa nie tylko na rozwój emocjonalny dziecka, ale także sprzyja: rozwijaniu komunikacji językowej dziecka, wzbogacaniu słownictwa, poprawności gramatycznej i stylistycznej wypowiedzi, kształceniu mowy ekspresyjnej. Bajka kształci i wyrabia u małego odbiorcy smak estetyczny, pobudza i wzbogaca jego wyobraźnię. My jako dorośli musimy pamiętać, że czytanie powinno się kojarzyć dziecku z radością, a nigdy z przymusem, stresem, nudą lub karą.
Odrzucając książkę – świadomie rezygnujemy z jedynej ( oprócz rozmowy ) możliwości porozumiewania się z dzieckiem i wejścia w jego świat. W sytuacji kiedy dziecko zostawione jest samemu sobie w trudnych czy kłopotliwych dla niego sytuacjach szuka pomocy gdzie indziej. Często znajduje dla siebie azyl przed ekranem telewizora.
RODZICU!! „Bez względu na to ile masz zajęć najważniejszą rzeczą jaką możesz zrobić dla przyszłości swojego dziecka, obok okazywania mu miłości przez przytulanie, jest codzienne, głośne czytanie oraz radykalne ograniczenie telewizji” (Jim Trelease)
Serdecznie dziękujemy mamusi Oktawii za wspólnie miło spędzony czas w grupie na czytaniu literatury dzieciom i zachęcamy pozostałych Rodziców do włączenia się w szlachetną akcję wspólnego czytania Rodzice- Dzieciom.
Pomoce rozwojowe Montessori to różnego rodzaju przedmioty inspirujące dzieci do twórczego działania. To materiał do nauki, który pobudza dzieci do odkrywania nowych rzeczy. Jak powiedziała Montessori – materiał rozwojowy to klucz do świata.
Fundamentem pedagogiki Marii Montessori – są ćwiczenia praktycznego dnia. To z nimi dziecko zaznajamia się najpierw. Pomagają one zaspokajać jego wewnętrzne pragnienie zdobywania umiejętności i samodzielności. Ćwiczenia praktycznego dnia odpowiadają naturalnej potrzebie dziecka, jaką jest aktywne, powtarzające się działanie. Poprzez wielokrotne powtarzanie pewnych czynności, dziecko nabywa konkretne umiejętności, które są potrzebne w codziennym życiu. Pozwalają one dziecku spróbować zadań, które widzi jak dorośli wykonują codziennie. Dzięki tym aktywnościom dziecko nie tylko staje się samodzielne, ale także poznaje zwyczaje kulturowe społeczeństwa, w którym się wychowuje. Poprzez wykonywanie tych ćwiczeń dziecko:
wzmacnia poczucie własnej wartości, ma poczucie sprawstwa,
ma motywację do podejmowania nowych wyzwań,
staje się samodzielne,
wdraża się do wykonywania czynności od początku do końca,
doskonali koordynację ruchów (rozwój małej motoryki, przygotowanie do pisania),
doskonali umiejętność koncentracji i skupienia uwagi.
Czynności praktyczne należą zwykle do zadań, w których dorośli najczęściej wyręczają dzieci. Dzieje się to ponieważ chcemy, by coś zostało zrobione szybko, lub boimy się, że dziecko zrobi bałagan.
Jak mówi przysłowie – Czego Jaś się nie nauczył, tego Jan nie będzie umiał. Pozwólmy dziecku działać, wtedy kiedy ma tą ciekawość i chęć, ponieważ za jakiś czas to my rodzice będziemy oczekiwać pomocy od swojego dziecka, ale wtedy może być tak, że to jemu nie będzie się chciało.
Koleżeńska pomoc – jak dobrze mieć starszą koleżankę, która umie wiązać fartuszek. Majeczko jesteś niezastąpiona w tej kwestii 🙂
W tym roku 30 września był Dzień Chłopaka. Z tej okazji Rada Rodziców grupy Pomarańczowej podarowała naszym małym mężczyznom prezenty oraz słodki upominek dla dziewczynek aby razem z chłopcami mogły cieszyć się w dniu ich święta.
Były tańce, zabawy ruchowe, zabawy z chustą Klanza oraz balonami. Dziewczynki na koniec wręczyły chłopcom prezenty oraz złożyły życzenia. Był to dzień pełen wrażeń, radości i dobrej zabawy.
Jeszcze raz życzymy Naszym Chłopcom wszystkiego co najlepsze, a Mamusiom z Trójki Grupowej za zorganizowanie upominków bardzo dziękujemy!!!
