Miesiąc: styczeń 2023

Występy wokalne podczas finału Wielkiej Orkiestry Światecznej Pomocy.

„Dobro nie ma legitymacji, ani siły sondaży! Dobro ma siłę serca!! Dobro powraca”

31 Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Jarosławiu rozpoczęty! Nie zabrakło w nim także dzieci z naszego przedszkola, które w pięknych występach wokalnych, w galerii „Stara Ujeżdżalnia”, uatrakcyjniły ten dzień wszystkim, którzy chcieli wesprzeć WOŚP, wrzucając dowolny datek do skarbonki wolontariuszy. A takich osób było dzisiaj nie mało, co ogromnie cieszy serce, bo i cel tegorocznej zbiórki szczytny, dlatego też jest nam niezmiernie miło, że i my mogliśmy dołożyć tutaj naszą małą cegiełkę.

Blanka Mokrzyńska, Mia Moistad, Jan Wałczyk, Nikodem Motyka – to nasi mali – wielkcy artyści 🙂 którym bardzo, bardzo, bardzo serdecznie DZIĘKUJEMY za tak piękne występy…Dziękujemy tym co byli i tym, którzy z przyczyn niezależnych od nich, nie mogli dotrzeć. Jesteście cudowni. Daliście radę, chociaż wiemy, że trema była ogromna…Macie WIELKIE, choć maleńkie jeszcze serduszka…Ogromne podziękowania składamy także na ręce naszych drogich Rodziców, którzy, mimo wolnego dnia, przyszli wraz z dziećmi na występy! Dziękujemy!!

Jak stymulować rozwój emocjonalno-społeczny dziecka

Kształtowanie kompetencji emocjonalno-społecznych u dzieci odbywa się poprzez świadome i mądre działania dorosłych – rodziców, nauczycieli, wychowawców. Dzieci nabywają je, rozwijają, kształtują, uczą się ich dzięki wsparciu dorosłych.

                Poznawanie świata i nabywanie nowych umiejętności jest możliwe, jeśli uczeń dysponuje odpowiednim poziomem rozwoju emocjonalnego i społecznego, gdy wykazuje odpowiednią dojrzałość emocjonalno-społeczną. Same zdolności poznawcze – uwaga, pamięć, myślenie, znajomość liter i cyfr – nie zagwarantują powodzenia edukacyjnego dziecka rozpoczynającego naukę szkolną.

                Jak rozpoznać czy dziecko taką dojrzałość już osiągnęło? Czy jest już emocjonalnie przygotowane do rozpoczęcia nauki szkolnej?
Dziecko wykazujące odpowiednią dojrzałość emocjonalno-społeczną potrafi zazwyczaj:

  • Rozpoznawać własne uczucia i potrzeby ( jestem wesoły, jestem smutny, boję się, chcę coś powiedzieć, chcę się tym pobawić…
  • Zrozumieć, że każdy człowiek ma swoje uczucia i potrzeby, które mogą się różnić od jego własnych.
  • Zrozumieć / odgadnąć, jakie są uczucia i potrzeby innego dziecka, na podstawie sytuacji lub komunikatu ze strony drugiego dziecka.
  • Podjąć odpowiednie działanie do wyregulowania przykrego stanu emocji czy też poradzenia sobie w sytuacji trudnej, np. konfliktowej.

Ważne jest, aby dziecko radziło sobie ze złymi emocjami, wierzyło w siebie, nie unikało podejmowania trudniejszych zadań, potrafiło poradzić sobie z przegraną i niepowodzeniami,
z czekaniem na swoją kolej, przyjmowaniem zasad i reguł podczas gier grupowych, chwilowym odraczaniem swoich potrzeb.

Dlaczego dojrzałość emocjonalno-społeczna dziecka jest ważna dla nauki pisania, czytani, liczenia?

Nauka w klasie pierwszej szkoły podstawowej stawia przed dzieckiem nowe wyzwania rozwojowe, gdzie duży udział przypada nabywaniu wiedzy i nowych umiejętności. Aby móc podjąć te wyzwania , dziecko potrzebuje odpowiedniego „wyposażenia” emocjonalno-społecznego. Przykłady:

  • Dziecko może czuć się zmęczone podczas nauki w klasie, ma ochotę się napić, zjeść kanapkę, wstać z miejsca, jednak do zapowiedzianej przerwy pozostało jeszcze trochę czasu – dziecko powinno odroczyć swoją potrzebę na te kilka minut i skoncentrować uwagę na aktualnie wykonywanym zadaniu.
  • Czasami dziecko nie radzi sobie z prawidłowym wykonaniem zadania, polecenia. Jeśli w takiej sytuacji zwykle reaguje płaczem, krzykiem i rezygnacją z działania, zabraknie mu w końcu praktycznych ćwiczeń. Jeśli natomiast będzie potrafiło pracować wytrwale, lub jeśli będzie potrafiło poprosić o pomoc nauczyciela, to z jego wsparciem będzie mogło kontynuować zadanie.

Szkoła to nie tylko nauka, ale także inni uczniowie, rówieśnicy, którzy mają wobec siebie pewne oczekiwania. Nauczyciele również je mają. Aby móc je spełnić, dziecko potrzebuje dojrzałości i odporności emocjonalnej. Istotnym ich elementem jest kształtujący się dziecięcy obraz siebie, czyli to, co dziecko myśli na swój temat: Jakie mam zdolności? Co potrafię? Pozytywny obraz siebie tworzą pozytywne przekonania dziecka na swój temat. Aby dziecko mogło dobrze zafunkcjonować społecznie w środowisku szkolnym, powinno również dysponować umiejętnością rozpoznawania stanu umysłu, w tym także uczuć innych osób.

                W jaki sposób rozwijać u dzieci kompetencje emocjonalno-społeczne?

  • Oglądając i czytając książeczki dziecięce, mówimy do dziecka również o tym, jak się czują bohaterowie i dlaczego oraz co mogą zrobić, żeby poradzić sobie z trudnymi uczuciami.
  • Przeczytawszy dziecku krótkie opowiadanie, pytamy o to, co dziecko myśli na temat uczuć bohatera.
  • Podczas zabawy w teatrzyk pamiętamy o nazywaniu emocji bohaterów historyjki. Odgrywamy też takie historyjki, w których przedstawiane są trudne sytuacje, tak by podczas identyfikację z bohaterami dzieci poznawały, jak mogą się zachować.
  • Pozwalamy dziecku przegrywać podczas gier planszowych – wszystkich obowiązują te same zasady.
  • Pozwalamy dziecku odczuwać naturalne poczucie braku, frustrację; uważnie obserwujemy, jak sobie z nimi radzi, w razie potrzeby udzielamy dziecku wsparcia (ale nie wyręczamy go).
  • Prosimy dziecko, aby chwilkę poczekało, w sytuacji gdy nie możemy od razu spełnić jego prośby.
  • Kiedy dziecko nie może sobie z czymś od razu poradzić, zachęcamy je, aby spróbowało po raz drugi (ewentualnie pomagamy, ale nie wyręczamy). Nie krytykujemy niepowodzeń dziecka.

Dlaczego warto czytać dzieciom

      Głośne czytanie dzieciom to najpiękniejszy czas, jaki możemy zaoferować najmłodszym. Wystarczy kilkanaście minut dziennie spędzonych wspólnie nad lekturą. 

     O tym, że warto czytać dziecku od najmłodszych lat wie chyba każdy rodzic. Już roczne dziecko interesuje się małymi książeczkami i lubi słuchać krótkich opowieści, a kilkulatek z zainteresowaniem posłucha dłuższej bajki.

      Głośne czytanie sprawia, że w mózgu dziecka powstają miliony połączeń neuronowych stymulujących jego pracę i wpływających korzystnie na rozwój inteligencji.
Czytanie ćwiczy uwagę, pamięć oraz rozwija myślenie. Świat rzeczywistości literackiej aktywizuje psychikę dziecka, skłania go do samodzielnego, autentycznego przeżywania. To otwiera drogę do rozwoju umysłowego, pomaga wyrażać własne myśli, uczucia czy doznania.

      Niebagatelną wartość ma sam sposób czytania. Ważne, by czytanie stało się zajęciem interesującym, takim dla którego warto poświęcić czas. Dużą rolę odgrywa tu odpowiednia intonacja, interpretacja znaków przestankowych itp. To wszystko wpływa na kształcenie wrażliwości emocjonalnej dziecka, od której zależy to, czy w przyszłości będzie potrafiło szanować uczucia innych, współczuć, a nawet kochać.

    Czytanie uczy więc wyrażania i nazywania uczuć, zaspokaja nie tylko ciekawość poznawczą, ale również, a może przede wszystkim potrzeby emocjonalne będąc z jednej strony rozrywką, z drugiej zaś, ważnym elementem wychowania.

    Książka powinna być dobrana zgodnie z wiekiem, czyli możliwościami intelektualnymi i psychicznymi. Kiedy zacząć czytać dziecku? Warto już od pierwszych dni jego życia. Już wtedy uczy się ono języka, jednocześnie kojarząc czytanie z przyjemnością oraz poczuciem bezpieczeństwa. Książeczka powinna być ładnie ilustrowana, bo kształty i barwy są dla małego dziecka tak samo ważne jak słowa. W ten sposób rozbudza się miłość do książki: stopniowo, ale systematycznie, poprzez codzienny rytuał głośnego czytania. Ten czas nie może kojarzyć się z przymusem, ale powinien stać się chwilą wspólnego przeżywania uczuć, odkrywania ciekawych tajemnic świata i ludzi, powinien być porą, której dziecko nie może się doczekać.

     Głośne czytanie rozwija zasób słownictwa, kształci rozumienie poszczególnych zdań, a w końcu całego tekstu., przy tym kształtuje nawyk czytania, który w przyszłości ułatwi naukę.
Czytanie uczy wyciągania wniosków i kształci myślenie.
Dzięki książce możliwe jest poznawanie rzeczywistości, zdobywanie wiedzy o współczesnym świecie oraz o przeszłości, historii.
Treść czytanych dziecku tekstów oddziałuje na kształtowanie się jego poglądów, a nawet sposobów postępowania.
Głośne czytanie rozwija zainteresowania, pamięć oraz wyobraźnię.

      Zwłaszcza ta ostatnia decyduje o tym, iż dziecko staje się człowiekiem „o bogatym wnętrzu”. Dobrym pomysłem służącym ćwiczeniu wyobraźni jest prośba o dokończenie historii, losów ulubionego bohatera. Dzięki czytaniu cała rodzina może wspólnie spędzić czas, z korzyścią dla wszystkich. W ten sposób umacnia się więź między rodzicami a dzieckiem. W głośnym czytaniu chodzi tak naprawdę o to, aby poświęcić małemu człowiekowi swój czas, uwagę, a przy tym miłość. W końcu czytanie jest też alternatywą dla oglądania telewizji, w której tak wiele jest przemocy i agresji.

Jedno jest pewne: czytanie to inwestycja w rozwój dziecka, która na pewno zwróci się z nawiązką

Jak ułatwić dziecku naukę języka obcego?

„Practice makes perfect”

Każdy rodzic chciałby, aby jego dziecko swobodnie posługiwało się językiem obcym, ale nie zawsze rodzic wiedzę jak taką naukę ułatwić.

Na przestrzeni lat powstało wiele teorii dotyczących nabywania języka, jednak żadna z nich nie daje pełnej i wyczerpującej odpowiedzi co do procesów jakie pozwalają przyswoić zarówno język ojczysty, jak i obcy.

Jedną z takich teorii zaproponował Eric Lenneberg, który badał potencjał i procesy myślowe zachodzące u dzieci podczas nauki języków obcych, a jego hipoteza Okresu Krytycznego wyjaśnia poniekąd wpływ neuroplastyczności mózgu na szczególną łatwość w nauce języka obcego przez dzieci. Od jego czasu pojawiło się wiele teorii dotyczących okresów krytycznych w nabywaniu języka. Obecnie przyjmuje się, że istnieje kilka krytycznych okresów w nauce języka, zarówno ojczystego jak i drugiego. Język można podzielić na kilka kategorii takich jak m.in. wymowa, rozumienie słów, słownictwo, gramatyka i możemy znaleźć różne okresy krytyczne dla tych wielu poziomów.

Okresy krytyczne zaproponowane przez Lenneberga pokrywają się z Montessoriańskimi fazami wrażliwymi dotyczącymi nabywania języka w różnych jego aspektach (https://www.sosrodzice.pl/montessorianska-faza-wrazliwa-czyli-wszystko-w-swoim-czasie/)

Jak zatem ułatwić dzieciom naukę języka obcego? Najlepiej i najszybciej nauczyć się języka obcego poprzez „zanurzenie się w języku”, jednak nie zawsze jest to możliwe. Warto zatem zastosować pewne zasady, które pomogą w nabywaniu języka obcego:

  1. Systematyczność – powtarzanie jest najlepszym sposobem nauki „Repetitio mater studiorum est” (ustalanie częstych i krótkich dawek nauki – efekt pierwszeństwa i efekt świeżości – małe dawki wiedzy są jakościowe, czyli ważne i łatwiejsze do zapamiętania) – codzienne słuchanie i śpiewanie piosenek w języku obcym, codzienne powtarzanie wyrazów, oglądanie wartościowych materiałów, bajek w języku obcym.
  2. Różnorodność – czytanie, słuchanie, mówienie i pisanie (język to przede wszystkim narzędzie komunikacji, więc nie bójmy się popełniać błędów) – zmieniające się piosenki i rymowanki dostosowanie do możliwości i zainteresowań dziecka, wspólne czytanie prostych tekstów i książeczek w języku obcym.
  3. Balans 30% – 70%  czyli 30% czasu z językiem angielskim to intensywna nauka, a 70% to nauka przez zabawę (piosenki, rymowanki itp.) – zabawa z rymowanką/piosenką, naśladowanie ruchów, śpiewanie, krótkie dialogi, nazywanie przedmiotów w języku obcym.

Odwiedziny Mamy Ani

         Cieszymy się bardzo z lekcji eksperckich, na które przychodząc do przedszkola zapraszają nas rodzice, dziadkowie naszych dzieci czy inne osoby pragnące podzielić się informacjami dotyczącymi wykonywanym zawodem, zainteresowaniami czy pasją.  

        11 stycznia naszą  grupę  odwiedziła pielęgniarka pani Gosia  -mama Ani, pracująca w szpitalu.  Spotkanie  miało na celu uświadomienie przedszkolakom jak ważna jest troska o zdrowie i odpowiednia higiena. P. Gosia przypomniała  dzieciom, jak należy ubierać się odpowiednio do pogody, jak właściwie się odżywiać, jak zachować zasady higieny i zdrowego stylu życia po to aby być zdrowym.  Pani pielęgniarka przygotowała krótką pogadankę na temat profilaktyki zdrowotnej, w bardzo ciekawy i zrozumiały dla dzieci  sposób przedstawiła na czym polega praca pielęgniarki, jak trudna i odpowiedzialna jest ta praca. Dzieci miały możliwość obejrzenia z bliska specjalistycznych urządzeń, m.in. stetoskopu, materiałów opatrunkowych i innych przyrządów, które są przydatne podczas pracy w szpitalu. Pani Gosia poprowadziła rozmowę kierowaną na temat tych materiałów medycznych i opowiedziała dzieciom w jakich okolicznościach i w jaki sposób je używamy. Dzieci miały okazję obejrzeć stetoskop, posłuchać bicia serca, pani Gosia chętnym dzieciom zmierzyła ciśnienie, chcąc ośmielić dzieci przed pobytem w przychodni czy u lekarza.

Ważnym punktem spotkania było uświadomienie dzieciom, że wizyty u lekarza czy pobytu w szpitalu nie należy się bać. Dzieci robiły sobie nawzajem „zastrzyki”, pani Gosia chętnie i fachowo odpowiadała na pytania zadawane przez dzieci i chętnie dzieliła się swoją wiedzą i doświadczeniem pracy w szpitalu.

Mamy nadzieję, że spotkanie z p. Gosią osiągnęło zamierzone cele. Dzieci z zainteresowanie słuchały opowieści p. Gosi, były aktywne, ciekawe, zadawały pytania. W podziękowaniu za wspaniałe spotkanie dzieci zaśpiewały pastorałkę, a p. Gosia obdarowała dzieci słodkim upominkiem.

Bardzo dziękujemy Pani Gosi za poświęcony czas, za stworzenie miłej atmosfery i wspaniałe zaprezentowanie zawodu pielęgniarki.

Wpływ mediów na wychowanie dzieci.

Współcześnie coraz wyraźniej zauważa się, że czytanie bajek, spacer, czy wspólna zabawa
z dzieckiem zostają wypierane przez telewizję i Internet. Tymczasem mass media nie mogą stać się główną formą spędzania czasu wolnego i zastąpić życia rodzinnego. Nie jest możliwe, aby całkowicie odizolować dzieci od telewizji, czy komputera, bo w dobie globalizacji młody człowiek stanie się nieprzystosowany do funkcjonowania w obecnym świecie, ale trzeba pamiętać,
aby należycie dobierać wszelkie programy telewizyjne i komputerowe, biorąc pod uwagę: wartości edukacyjne, ładunek emocjonalny, czas emisji.
Zagrożenia, jakie stwarzają elektroniczne media, są w znacznym stopniu spowodowane nieprawidłowym korzystaniem z nich. Dzieci często nie odróżniają fikcji od prawdy, co powoduje, że media mogą sprzyjać kreowaniu fałszywego obrazu rzeczywistości. Bardzo często dziecko zanim nauczy się pisać i czytać potrafi już samodzielnie poruszać się po świecie wirtualnym. Zamiast uczyć się poprawnej komunikacji międzyludzkiej, młody widz reaguje na bodźce elektroniczne. Przyswajanie treści, w których obecna jest agresja prowadzi do utraty wrażliwości potrzebnej do reagowania w rozmaitych sytuacjach społecznych. Zazwyczaj na początku oglądanie przemocy budzi u młodego widza nieprzyjemne reakcje emocjonalne, ale z czasem wytwarza się większa akceptacja dla tego typu obrazów, a ofiary przemocy przestają budzić współczucie.

Zmiany w rozwoju dziecka pod wpływem nadmiernego oglądania telewizji i korzystania z gier komputerowych dotyczą szeregu obszarów funkcjonowania. Istotne zmiany mogą objawiać się m.in.:

• opóźnieniem rozwoju mowy,
• brakiem umiejętności zapamiętywania,
• słabo wykształconą zdolnością wysiłku intelektualnego,
• brakiem umiejętności czytania ze zrozumieniem,
• utożsamianiem rzeczywistości z obrazami ekranowymi,
• opóźnieniem rozwoju emocjonalnego,
• nadmierną drażliwością,
• oczekiwaniem natychmiastowego zaspokojenia swych potrzeb,
• negatywnym nastawieniem do rzeczywistości,
• zwyrodnieniami kręgosłupa,
• pogorszeniem wzroku,
• otyłością.

Jednak oprócz negatywnych konsekwencji nadmiernego i niekontrowanego korzystania z mediów, istnieje również mnóstwo pozytywów. Stanowią one bowiem bogate źródło informacji,
mogą służyć jako środek do programowania pozytywnych postaw i zachowań.
W mądrze wybranej grze, czy bajce, dziecko może znaleźć bohatera i nauczyć się podobnie jak on rozwiązywać problemy i reagować w trudnych sytuacjach.

Internet, gry komputerowe czy też programy telewizyjne mogą zatem:

• wspomagać rozwój intelektualny,
• rozwijać myślenie logiczne i twórcze,
• dostarczać informacji i rozwijać zainteresowania dziecka,
• Internet umożliwia kontakt z kolegami i wymianę informacji, wtedy gdy spotkanie osobiste nie jest możliwe,
• wiele gier rozwija szybkość, cierpliwość, trafność podejmowania decyzji i koordynację wzrokowo- ruchową.

Poniżej, kilka prostych zasad mądrego korzystania z nowoczesnych mediów:

• konsekwentne stosowanie zasady: najpierw obowiązki – potem komputer, telefon komórkowy, smartfon czy telewizor,
• bezwzględne ograniczenie czasu spędzanego przy komputerze, telefonie, smartfonie, telewizorze,
• robienie częstych przerw w czasie korzystania z telewizora, komputera,
• opracowanie, wspólnie z innymi członkami rodziny, regulaminu korzystania z komputera
i telewizji,
• kontrola dziecka w czasie oglądania telewizji, pracy przy komputerze i zwrócenie uwagi na to,
w jaki sposób korzysta z internetu, telewizora czy telefonu komórkowego,
• nie pozwalanie na instalowanie gier pokazujących przemoc i promujących negatywne postawy,
• zainstalowanie w domowym komputerze programów i systemów filtrujących zasoby Internetu – ograniczy to w dużym stopniu dostęp do treści niepożądanych,
• zachęcanie dziecka do działania – programy edukacyjne nie tylko należy oglądać, warto je przeanalizować i „przerobić”,
• poświęcanie dziecku jak najwięcej czasu i zainteresowania.

Trzeba zdawać sobie sprawę, że procesów rozwoju technologii informacyjnej, nie da się zahamować i zawsze będzie atrakcyjna dla odbiorcy. Należy jednak rozsądnie z niej korzystać.


Opracowała:
Kamila Piotrowska