Zima za oknem, śniegu po kolana, ale nam mało i chcieliśmy wyprodukować go jeszcze więcej. Postanowiliśmy zrobić sami sztuczny śnieg w sali, taki który się nie topi i nie jest zimny, a to wszystko dzięki wodzie i pieluszkom, które z chęcią przyniosły dzieci, które posiadają młodsze rodzeństwo w domu.
Taka zabawa to dla dziecka wspaniałe doznanie sensoryczne, oraz rozwój zmysłu dotyku, wzroku oraz zapachu. Dzięki pracom paluszkowym ćwiczyliśmy umiejętności manualne i usprawnialiśmy małą motorykę.
Podczas naszych środowych zajęć mieliśmy okazję porozmawiać na temat pomocy zwierzętom podczas zimy, które zastawione same sobie bardzo cierpią, zwłaszcza z powodu doskwierającego im głodu. Dłużej zatrzymaliśmy się przy zwierzętach leśnych – dzieci wymieniały nazwy zwierząt, dzieląc je na te, które zapadły w sen zimowy oraz na te, które nie mają w zwyczaju przesypiać zimy. Wspólnie szukaliśmy pomysłów dotyczących pomocy dla nich – w ten sposób dzieci dowiedziały się co to jest paśnik, lizawka, jak zwierzętom leśnym pomaga zimą pan leśniczy i jaki rodzaj pokarmu spożywają poszczególne zwierzęta. Utrwaliliśmy także informacje na temat ptaków, które również potrzebują naszej pomocy i opieki. Na sam koniec zawarliśmy kontrakt, który w formie obietnicy został złożony Panu Leśniczemu (stworzonej na potrzeby zajęć teatralnej kukiełce), „przybyłemu” do naszej grupy ze swoimi aktorami – Wiewiórką Zofią, Dzikiem Stefanem, Zającem Ryszardem oraz Jelonkiem Marianem. Cała grupa teatralna, pod przewodnictwem Pana Leśniczego, w inscenizacji „Pomagajmy zwierzętom w zimie” pokazała smutny los dzikiej zwierzyny zmagającej się z głodem podczas zimy. Na szczęście przestawienie miało swój szczęśliwy finał, dlatego widzowie odetchnęli z ulgą 🙂 Dzieci bardzo entuzjastycznie włączyły się w rolę widzów i chętnie współpracowały z kukiełkowymi aktorami odpowiadając i dzieląc się z nimi swoimi przemyśleniami. Myślę, że wiedza przekazana w takiej formie zostanie zapamiętana i zachowana w pamięci dzieci na dłużej.
Nasz mini spektakl teatralny, poprzedzony informacjami teoretycznymi, sprowokował nas do jak najszybszego wyjścia do ogrodu w celu napełnienia naszych przedszkolnych karmników. Tak też niebawem się stało. Cała grupa, w ciepłych i kompletnych strojach, wyszła do ogrodu przedszkolnego i dołożyła pokarm dla ptaków. Po wykonaniu zadania, nie mogliśmy nie skorzystać z uroków tej pięknej zimy i przestrzeni naszego ogrodu…szaleństwom zimowym nie było końca, bo co by nie mówić, zima lubi dzieci najbardziej na świecie.
