Dzieci bardzo lubią doświadczać i eksperymentować. Zimą zabawy ze śniegiem dostarczają mnóstwo emocji. Tropienie śladów na śniegu, rozpoznawanie śladów pozostawianych przez zwierzęta w naturalnym środowisku byłoby bardzo ciekawe dla dzieci. Niestety pandemia ogranicza nasze działania , jeśli chodzi o środowisko. A dziś jak powiedziałam ,że wykonamy eksperymenty ze śniegiem , ale w sali zajęć , nastąpiło ogromne zdziwienie. Inspiracją do działań był filmik edukacyjny „Jak powstaje śnieg”. Dzieci dowiedziały się, że nie ma dwóch identycznych płatków śniegu, a życie takiego płatka zaczyna się wysoko w chmurach i aby powstała śnieżynka potrzebna jest woda, niska temperatura i zjawisko kondensacji (przyłączania się cząsteczek wody). Przyniesiony śnieg w misce, został poddany wnikliwej obserwacji przy pomocy lupy. Poznawanie jego właściwości było bardzo interesujące dla dzieci. Tu i tam uwidoczniły się wyraźnie maleńkie płatki śniegu. Oprócz tego dzieci obserwowały topnienie śniegu i wyłaniały wnioski dlaczego tak się dzieje. Barwienie śniegu za pomocą kolorowych barwników też pochłonęło dzieci. Topnienie kul śniegowych o rożnych średnicach i przewidywanie czasu ich topnienia (w zależności od temperatury i wielkości kuli) też okazało się bardzo interesujące.Dzisiejsze zajęcie było doskonałą okazją do rozbudzania zainteresowań dzieci, bowiem rolą nauczyciela jest nauczenie dzieci dokładnego obserwowania za pomocą zmysłów otaczającego świata, a przy okazji kształtowania uwagi dzieci – m. in. koncentracji i zainteresowania.
Święto Babci i Dziadka to jedna z najcudowniejszych uroczystości obchodzonych przez dzieci w przedszkolu. W tym roku niestety, z oczywistych względów nie mogliśmy zaprosić do przedszkola kochanych Seniorów. W tym roku cudowne upominki dzieci zabrały ze sobą do domu, aby obdarować nimi Babcię i Dziadka podczas uroczystości rodzinnych. To niezmiernie ważne, aby pamiętać o Babci i Dziadku, a dzieci uczyć szacunku do nich. Relacja Babcia -Dziadek -wnuk- wnuczka są szczególne, Babcia i Dziadek są źródłem radości , wiedzy i doświadczenia, są wspaniałymi towarzyszami zabaw, czują, że pomimo wieku są bardzo potrzebni, bo opiekują się wnukami, czasami zastępują rodziców. Wszystkim Babciom i Dziadkom życzymy wszystkiego co najlepsze, aby każdego dnia towarzyszyło im zdrowie , radość i szczęście.
Drodzy Rodzice i dzieci – w ten wyjątkowy czas niech Wasza radość z przeżywania Świąt Bożego Narodzenia będzie wielka. Niech miłość i radość zagości w waszych sercach. Spędźcie ten czas w gronie najbliższych z uśmiechem na ustach, przy dźwiękach kolędy. Niech wigilijny wieczór przyniesie spokój, zdrowie, niech każda chwila Bożego Narodzenia będzie dla Was najpiękniejsza. A dzieci nich się cieszą z gwiazdki najjaśniejszej i mnóstwa prezentów pod choinką. WESOŁYCH ŚWIĄT!
Pozdrawiamy serdecznie- Agnieszka Molter, Barbara Kulka, Barbara Babik
To już ostanie dni przed Bożym Narodzeniem. Wczoraj celebrowaliśmy uroczystość opłatkową połączoną ze śpiewaniem znanych dzieciom kolęd. Choinka jest już od dawna pięknie przez dzieci przystrojona, stroiki gotowe. Dzieci poznały tradycje związane ze świętami Bożego Narodzenia. A tradycja wysyłania kartek świątecznych? Choć w dzisiejszych czasach, kiedy kartki świąteczne zostały zdominowane SMS -ami warto o tym pamiętać i nadal krzewić tę tradycję. A jaka jest historia kartki świątecznej? Zwyczaj wysyłania kartek świątecznych ma już 170 lat. Pierwsza kartka świąteczna została namalowana w 1843 roku i przedstawiała rodzinę siedzącą przy stole. Dziś kartki przedstawiają różne motywy – choinki, świętą rodzinę , zimowe i religijne motywy. A nasze kartki świąteczne w wykonaniu dzieci zostały zdominowane choinkami. Dzieci tworzyły choinki z gotowych elementów, ozdabiały je śnieżynkami , kokardkami. Powstały przeróżne kartki świąteczne, każda w swoim rodzaju. Wszystkie piękne i starannie wykonane. A na końcu zajęć dzieci redagowały życzenia świąteczne.
Święta tuż , tuż , a my nie możemy się ich już doczekać. To najpiękniejszy czas w roku. Od początku Adwentu czynimy przygotowania, już towarzyszy nam cudowny klimat. Przy okazji poznajemy symbolikę świąt Bożego Narodzenia. Na drzwiach naszej sali pojawił się wieniec adwentowy, nie zabrakło też kalendarza adwentowego, dzięki któremu odliczamy czas do świąt. Tu i tam pojawiły się piękne dekoracje świąteczne powstałe z udziałem dzieci. No i najważniejsze – pojawienie się choinki i jej przystrojenie wzbudziło wśród dzieci dużo emocji. Przy okazji uczymy się piosenek o tematyce bożonarodzeniowej, słuchamy już kolęd i pastorałek. To dla nas wyjątkowy czas. Przed nami jeszcze wykonanie kartek świątecznych i spotkanie opłatkowe.
Ćwiczenia rysu przygotowawczego do pisania, obrysowywanie metalowych matryc Montessori, obrysowywanie kształtu matryc, wypełnianie ich liniami pionowymi, poziomymi, ukośnymi.
Praca z metalowymi matrycami Montessori, obrysowywanie figur, wypełnianie ich kształtu liniami pionowymi, poziomymi, ukośnymi.
Zapinanie spinaczy ubraniowych.
Rysowanie dowolnych kształtów.
Nawlekanie.
Ćwiczenia grafomotoryczne.
Pisanie liter w zeszycie.
Pisanie liter i sylab.
Praca z szorstkimi literami Montessori.
Pisanie liter na tacy z kaszą
Przewlekanie sznureczka przez małe otworki.
Zamykanie, otwieranie kłódki.
Działania przygotowawcze do pisania w metodzie Montessori dotyczą wspierania wszystkich procesów i funkcji psychicznych oraz motorycznych. Maria Motessori uważała, że wrażliwy okres na naukę pisania , dzieci prezentują w wieku 4-4,5 lat. Jest to okres wrażliwości na pisanie w odniesieniu do poznawania kształtu litery i dźwięków mowy. Metoda Montessori oferuje dzieciom w zakresie nauki pisania bardzo bogaty materiał rozwojowy. Od czego zatem zaczynamy? Przede wszystkim wspieramy rozwój dużej motoryki dziecka, bowiem wtedy gdy dziecko będzie dobrze sprawne ruchowo, to nauka pisania będzie mu szła zdecydowanie łatwiej. Zaspokajanie potrzeby ruchu w tym względzie jest bardzo ważne, malowanie na dużych arkuszach papieru też. Małej motoryki też nie można pominąć, czyli ćwiczeń palców. Darcie papieru, ugniatanie różnych mas plastycznych, wydzieranki, posługiwanie się małymi przedmiotami, przewlekanie, nawlekanie, zapinanie, rozpinanie to kompetencje niezbędne do kształtowania sprawności manualnej. W metodzie Montessori tzw. ćwiczenia dnia praktycznego są bardzo pomocne w nabywaniu gotowości do nauki pisania. Nalewanie, przelewanie, odlewanie, polerowanie lustra, składanie tkanin, zapinanie spinaczy ubraniowych, zapinanie i odpinanie guzików, sznurowanie…. doskonale wpływa na rozwój sprawności rąk niezbędnej do nauki pisania. Wyręczanie dziecka, pozbywanie go możliwości korzystania z tych umiejętności bardzo blokuje proces późniejszego zmagania się z nauką pisania. Dzieci w odpowiednim momencie swojego rozwoju muszą rozwinąć w sobie tzw. praksję , czyli umiejętność planowania ruchów, która potem pomoże w nauce pisania ( wykonywanie płynnych, ciągłych ruchów ręki podczas pisania wzorów literopodobnych, potem liter, sylab i na końcu wyrazów). Zabawy wdrażające do gospodarowania własnymi ruchami i usprawniające koordynację ruchów , ćwiczenia rozmachowe, rytmiczne, zmienne związane z naśladowaniem są bardzo pomocne . Nauka chwytu pęsetowego jest również niezmiernie ważna – czyli prawidłowy chwyt narzędzia psarskiego , trzeba na to zwracać uwagę już od pierwszych prób dziecka związanych z pisaniem , rysowaniem, malowaniem, ale także przy trzymaniu drobnych przedmiotów. Wiele materiałów rozwojowych zwłaszcza w zakresie edukacji sensorycznej posiada specjalne małe uchwyty, niejako wymuszające na dziecku zastosowanie chwytu pęsetkowego ( np. cylindry do osadzania). Etap właściwej nauki pisania to np. wodzenie palcem po literze wykonanej z papieru ściernego, a potem pisanie jej na tacy z kaszą lub piaskiem, opanowanie kierunku pasania litery i sposobu łączenia jej z innymi, aby w końcu podjąć naukę pisania w liniaturze zeszytu. Jest to długi proces wymagający ogromnego wysiłku, mądrze poprowadzony pozwala dzieciom osiągnąć gotowość do nauki pisania w szkole.
