Zabawa w matematykę

Poniżej kilka inspiracji, jak w formie zabawy przekazać dziecku wiedzę matematyczną. Wszystkie są proste i niekosztowne. 

  1. Wyklejanki/Prace plastyczne

Możemy przygotować pomoce edukacyjne wcześniej albo wykonywać je razem z dzieckiem. Na wydrukowany bądź namalowany przez dziecko szablon przyklejamy dodatki w takiej liczbie, jaką wskazuje wylosowana cyfra. Może to być doklejanie oczu potworom, kropek biedronce, gałek lodów w rożku, piór ptakowi czy pestek arbuzowi.

  1. Liczenie ze smakiem

Kto powiedział, że do nauki liczenia nie można włączyć zmysłu smaku? Na podwieczorek przygotujmy kilka miseczek z różnymi smakołykami: rodzynkami, pestkami dyni, kawałkami owoców. Dziecko wybiera kartę i kładzie sobie (do jogurtu, na talerzyk albo prosto do buzi) tyle wybranego smakołyku, ile wynosi wartość wylosowanej cyfry. Jest to motywacja do szybkiego zrozumienia, która cyfra oznacza mniej, a która więcej.

  1. Wyszukaj i policz

Do tej zabawy dobrze jest mieć przygotowany stały zestaw pomocy edukacyjnych. Mogą to być guziki czy koraliki w określonych kolorach albo wydrukowane szablony. Rozkładamy je na stoliku i prosimy o odnalezienie i policzenie np. czerwonych koralików, zielonych guzików, pszczółek czy biedronek. Na koniec dziecko ma odnaleźć kartę z cyfrą odpowiadającą ilości. 

  1. Nawlekanie koralików

Dziecko losuje kartę, a następnie nawleka na sznurek czy rzemyk odpowiednią liczbę koralików.

  1. Sortowanie

Przygotowujemy 10 miseczek, kubeczków czy rolek po papierze toaletowym; numerujemy je kolejno. W osobnym pojemniku trzymamy przedmioty, które będą segregowane. Mogą to być guziki, kasztany, patyczki czy jakiekolwiek inne skarby. Dziecko wrzuca do środka liczbę przedmiotów odpowiadającą cyfrze podanej na pojemniku

  1. Lokomotywa

Drukujemy wagony z określonymi cyframi i wsadzamy pasażerów lub wybrany przez dziecko towar w takiej ilości, jaka jest wskazana na wagonie.

  1. Zabawa klockami

Przyklejamy cyfry do klocków albo po prostu budujemy wieżę z takiej ich liczby, jaka jest wskazana na wybranej karcie. 

  1. Koło i klamerki

Wycinamy z papieru koło i dzielimy je na 10 równych części. W każdej rysujemy kolejno określoną liczbę kropek: 1, 2, 3… Na brzegach klamerek do bielizny wypisujemy cyfry 1–10. Zadaniem dziecka jest dopasować cyfrę do liczby kropek w danym przedziale i przypiąć odpowiedni spinacz.

  1. Pudło na żetony

Wycinamy żetony z kolorowego, grubego papieru, w pudle robimy szpary. Każda z nich ma przyporządkowany kolor i cyfrę. Przykładowo pierwsza szpara będzie oklejona dookoła kolorem niebieskim, obok będzie cyfra 1; wykonujemy więc jeden żeton w kolorze niebieskim. Druga, oklejona kolorem zielonym, obok będzie miała cyfrę 2, więc musimy wykonać dwa zielone żetony. Dla ułatwienia możemy zrobić różne rozmiary szpar dla określonych kolorów – ale muszą im odpowiadać odpowiednio różne rozmiary żetonów.

  1. Przeciąganie sznurka

Na grubej kartce (gramatura minimum 250 g/m2) drukujemy bądź rysujemy cyfry. Następnie ich wnętrze dziurawimy śrubokrętem albo ołówkiem. Zadaniem dziecka jest przewlekanie sznurka przez dziurki wzdłuż ścieżki danej cyfry. Zamiast kartki można użyć tektury albo styropianowych tacek po produktach spożywczych.

  1. Rysowanie paluszkiem

Do pudełka (np. po butach), lub na tackę  wsypujemy piasek. Losujemy kartę i prosimy dziecko, żeby narysowało paluszkiem w piasku kształt wylosowanej cyfry.

  1. Losowanie

Przed tą zabawą można wybrać się na spacer w poszukiwaniu skarbów. Kamyki, patyczki, szyszki będą doskonale się nadawały. Skarby wsypujemy do worka i prosimy o wylosowanie 5 szyszek. Dziecko musi zaangażować w tę zabawę zmysł dotyku. Na końcu prosimy o wskazanie karty z cyfrą 5.

  1. Przyczepianie kamerek

Do kartki z wydrukowaną cyfrą dziecko przypina tyle klamerek do bielizny, ile wskazuje cyfra. Grzbiety klamerek możemy pokolorować na taki kolor jak cyfra na kartce. To ułatwi sortowanie.

  1. Nauka z muzyką

W naukę liczenia przez zabawę włączmy również zmysł słuchu. Ile razy uderzyłam łyżką w garnek? Ile razy klasnęłam? Ile razy klepnęłam cię w kolano czy plecy?

  1. Szczypce w ruch

Do tej zabawy potrzebne nam są pojemniki w postaci wytłoczek po jajkach albo foremek na muffiny, szczypce do grilla czy cukru w kostkach i dowolne drobne elementy. Na dnie pojemnika kładziemy karteczki z cyframi, a zadaniem dziecka jest włożyć do niego tyle przedmiotów, ile wskazuje cyfra. W tej zabawie świetnie sprawdzają się guziki, kamyki czy małe pompony pasmanteryjne.

  1. Nakarm mnie

Przygotowujemy arkusze z ulubionymi zwierzętami dziecka. Na brzuszku powinny mieć przyklejoną bądź wydrukowaną cyfrę. Na osobnych karteczkach drukujemy małe przysmaki zwierząt. Dziecko losuje kartę, jeśli jest to żabka z cyfrą 5, jego zadaniem jest położyć na arkuszu 5 karteczek z muchami, jeśli pszczółka z cyfrą 3 – 3 karteczki z kwiatkami.

  1. Paluszek i główka

Na kartce w pionie wpisujemy kolejno cyfry, obok każdej rysujemy głowę gąsienicy. Zadaniem dziecka jest domalowanie paluszkiem zamoczonym w farbie takiej liczby brzuszków, jaką wskazuje cyfra. Pierwsza gąsienica będzie bardzo krótka, ostatnia bardzo długa. To ćwiczenie wykonane do końca świetnie ukaże dziecku różnice pomiędzy poszczególnymi cyframi, podziała na wyobraźnię.

  1. Wycinanki

Jeśli macie dziurkacz szczypcowy, niech dziecko wytnie tyle dziurek w kartce, ile wskazuje cyfra.

  1. Wyklejanki – malowanki

Niech dziecko wylepi cyfrę plasteliną, wydzierankami z kolorowego papieru, małymi pomponami albo pomaluje farbką, cokolwiek, byleby spełniało swoje artystyczne zapędy, mieszcząc się w granicach kształtu cyfry.

  1. Zabawa sznurkiem

Możemy poprosić dziecko, żeby ułożyło kształt cyfry na wydrukowanym szablonie albo obok niego. Ważne, żeby sznurek był bardzo plastyczny.

  1. Piszemy – znajdujemy

Wyciągamy kartę, a dziecko ma znaleźć np. biedronkę z taką samą liczbą kropek.

 

Jeśli widzimy, że nauka liczenia nawet w takiej postaci nudzi albo irytuje dziecko, odpuśćmy na kilka dni. Wyciągając pomoce, oznajmijmy, że mamy ochotę na tę zabawę i spytajmy, czy dziecko chce dołączyć. Jeśli widzimy stanowczy sprzeciw, nie nalegajmy, odłóżmy to na jakiś czas albo spróbujmy nauki w innej formie. Najważniejsze to do niczego nie zmuszać i nie wywierać na dziecku presji.

Oprócz wykorzystywania wyżej zaproponowanych zabaw, starajmy się, żeby liczenie było wpisane w codzienny rytm dnia. Przykład? „Nakryj, proszę, do stołu. Dziś obiad wspólnie zje pięć osób. Rozłóż więc pięć widelców”, „Popatrz, zerwałam trzy kwiatki żółte i dwa białe. A Ty?”, „Spójrz, narysowałam patykiem na ziemi cyfrę 2. Przyniesiesz mi dwa kamienie i położysz obok?”.

https://dziecisawazne.pl/sensoryczna-matematyka/

Kompetencja II – POROZUMIEWANIE SIĘ W JĘZYKACH OBCYCH

Zasób umiejętności, jakie powinny osiągnąć dzieci w wieku przedszkolnym, określa podstawa programowa wychowania przedszkolnego. Zatem nauczyciele realizujący program wychowania przedszkolnego z pewnością mają swój wkład w stopniowe nabywanie poszczególnych umiejętności kluczowych. Jedną z ośmiu głównych kompetencji kluczowych, jest porozumiewanie się w językach obcych. Zatem naturalne procesy, jakim podlega dziecko w okresie przedszkolnym, a w szczególności proces rozwojowy dziecka pozwalają na jego stymulację w kierunku kształtowania kompetencji kluczowych porozumiewania się w języku obcym. Wraz z procesami rozwojowymi, tworzą się podstawy poszczególnych kompetencji kluczowych, np. rozwój mowy i poszerzanie  czynnego słownika pozwala na rozwijanie kompetencji w zakresie tworzenia i rozumienia informacji, zarówno w języku ojczystym jak i obcym.

Przykładowe działania przedszkola:

Przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym opiera się na wprowadzaniu zabaw językowych, używaniu prostych zwrotów w języku obcym w sytuacjach codziennych poprzez zabawę. Przyjmuje się, że dziecko kończące przedszkole rozumie i reaguje na bardzo proste polecenia w języku obcym, a przygotowanie do posługiwania się językiem obcym odbywa się poprzez różnego rodzaju formy aktywności. W ramach realizacji zadań z tego obszaru dzieci w naszym przedszkolu uczestniczą w zajęciach z języka angielskiego dwa razy w tygodniu po pół godziny. Rozwijanie kompetencji odbywa się przez motywowanie, zachęcanie, stwarzanie sytuacji sprzyjających odkrywaniu świata, jak i wykorzystywanie naturalnych predyspozycji dziecka do rozwijania umiejętności językowych. Proces uczenia się języka u dzieci odbywa się  przede wszystkim poprzez rozwój sprawności takich jak: słuchanie, mówienie i śpiewanie ,stopniowe rozwijanie rozumienia ze słuchu, reagowania na język gestem, słowem Kształtowanie podstawowych kompetencji komunikacyjnych (tj. uczenie się prostych struktur, konstrukcji zdaniowych). Podczas zajęć dzieci poznają oraz utrwalają podstawowe słowa, zwroty w języku angielskim m.in. podają swoje imię, poznają liczebniki, nazywają kolory, części ciała, podają nazwy zwierząt- domowe, hodowlane i egzotyczne, części garderoby, nazywają pory roku, dni tygodnia, nazwy miesięcy, opisują pogodę, nazywają owoce i warzywa, poznają przymiotniki przeciwieństwa, poznają nazwy zabawek, członków rodziny, określają własne upodobania dotyczące spożywanych posiłków i art. spożywczych, poznają nazwy przyborów szkolnych, przedmiotów codziennego użytku, części ciała, tradycji świątecznych tj mikołaj, święta, zainteresowania, hobby, środki transportu, poznają formy spędzenia czasu wolnego,  wykonują polecenia  ( czynności określające ruch). Ponadto utrwalają zwroty w języku angielskim, śpiewają i biorą udział w zabawach ruchowych. Zajęcia odbywają się poprzez motywowanie dzieci, stwarzanie sytuacji oraz wykorzystywanie ich naturalnych predyspozycji do rozwijania umiejętności językowych, poprzez zachęcanie dziecka do powtarzania słów, zwrotów, stwarzanie sytuacji osłuchania się z językiem, kształtowanie podstawowych kompetencji komunikacyjnych, tworzenie sytuacji doskonalących pamięć, rozwój sprawności tj. stopniowe rozwijanie rozumienia ze słuchu, mówienie, śpiewanie, reagowanie na język gestem i słowem. Dzieci wykazujące predyspozycje językowe zostają przygotowane do konkursów organizowanych w środowisku. Podstawową formą nauki języka obcego dla tego poziomu wiekowego jest zabawa, zaś  najbardziej pożądanymi i wykorzystywanymi  metodami na tym etapie wydają się być: zabawy ruchowe (grupowe,), piosenki, historyjki obrazkowe, odgadywanie nazwy ukrytego obrazka, pociąg ze słowami, Rozpoznawanie przedmiotów ukrytych w woreczku, zabawa z użyciem piłki z wykorzystaniem TIK, techniki multimedialne. Stosowaną metodą podczas zajęć jest Total Physical Response (TPR zrozum- wykonaj- powiedz), co w dosłownym tłumaczeniu oznacza reagowanie całym ciałem (metoda nauczania języka obcego poprzez ruch), elementy metody komunikacyjnej. Metoda Audiowizualna- nauka następuje poprzez połączenie obrazu z dźwiękiem oraz metoda audiolingwalna Audiolingual Metodopiera się na wielokrotnym powtarzaniu przez nauczyciela i dziecko słów, zwrotów itd. chórem bądź indywidualnie. Ponadto dzieci pracują indywidualna z rozszerzającym materiałem rozwojowym Marii Montessori, przygotowanym z zakresu edukacji językowej, podczas pracy dziecko samodzielnie może sprawdzić zakres własnych umiejętności językowych z języka nowożytnego obcego oraz poprawność odpowiedzi poprzez zawartą kontrolę błędu.