Dzień: 2020-03-26

Kompetencja IV – INFORMATYCZNA (Technologie Informacyjno – Komunikacyjne (TIK).

Dziecko w wieku przedszkolnym stopniowo i pod kontrolą wprowadzane jest w przestrzeń wirtualną, przez co zyskuje możliwość rozwijania wszystkich pozostałych kompetencji kluczowych. Podstawa programowa zachęca do umożliwienia dziecku podejmowania samodzielnej aktywności poznawczej, w tym z wykorzystaniem nowoczesnych technologii.

PRZYKŁADOWE DZIAŁANIA PRZEDSZKOLA

W codziennej pracy przedszkola rozwijamy kompetencje cyfrowe poprzez:

–  organizowanie sytuacji edukacyjnych, podczas których wykorzystywane  są narzędzia TIK takie jak:  magnetofon, rzutnik, laptop, komputer,

– organizowanie zabaw i ćwiczeń z wykorzystaniem „magicznego dywanu”znajdującego się w mobilnej sali zabaw,

 – wykorzystywanie Internetu – oglądanie prezentacji i filmów edukacyjnych,

 –  nauka kodowania przez zabawę – wykorzystanie zestawu do kodowania dostępnego w każdej grupie (mata, krążki, kolorowe kubeczki),

 –  zajęcia z wykorzystaniem Ozobotów,

 – uczestnictwo w różnorodnych warsztatach Mistrzowie Kodowania, Kodowanie na dywanie i ogólnopolskich programach takich jak Uczymy dzieci programować, podczas realizacji których wykorzystujemy technologie cyfrowe i elementy kodowania.

Pamiętajmy, iż TIK należy wprowadzać stopniowo, umiejętnie i z umiarem. Nowe technologie najlepiej potraktować jako narzędzia, które pomogą nam wspierać rozwój przedszkolaków. Warto wykorzystywać je przy każdej okazji, gdy ma to sens, integrując je z różnymi obszarami edukacji. Nie wprowadzajmy ich nigdy na siłę, bo tak będzie bardziej nowocześnie. Jeśli możemy wyjść z dziećmi na spacer do parku by pozbierać jesienne liście, nie zastępujmy tego wyjścia oglądaniem zdjęć liści na ekranie monitora. Możemy jednak wziąć ze sobą aparat cyfrowy, by uwiecznić wycieczkę, albo wspólnie z dziećmi, po powrocie przeglądać multimedialną encyklopedię dla dzieci, aby razem rozpoznawać z jakich drzew pochodzą nasze znaleziska.

Zwykle nie warto oddzielać zajęć wykorzystujących technologie informatyczne od „normalnych” zajęć. Niech stosowanie TIK będzie wplecione w codzienne zabawy, tak jak jest wplecione w różne sfery naszego życia.

Domowe Montessori- rozwijanie mowy poprzez opowiadania.

 

Wiek przedszkolny charakteryzuje się ogromną dynamiką rozwoju mowy. Ważnym zadaniem przedszkola, a także Rodziców jest organizowanie sytuacji edukacyjnych, które aktywizują dzieci, zachęcają do swobodnych wypowiedzi, wyrażania własnych myśli, komunikatywnej mowy. Rozwijanie sprawności językowych powinno następować w parze z kształtowaniem innych funkcji psychicznych – logiczne myślenie, spostrzegawczość, pamięć, wyobraźnia.  Aktywizacji rozwoju mowy sprzyjają przede wszystkim te działania, które pobudzają emocje, wyzwalają dobre uczucia, trafiają do „wnętrza” dziecka .

  Zabawy pobudzające dzieci do wypowiedzi i doskonalące umiejętności opowiadania:

 Rodzic podaje miejsce akcji i bohaterów, a dziecko układa opowiadanie z ich udziałem,

  Dziecko razem z Rodzicem przygotowuje „rekwizyty teatralne” (np. magiczna różdżka, zaczarowany pierścionek Mamy, pudełko z dziecięcymi skarbami, a następnie układają opowiadanie z wykorzystaniem tych rekwizytów,

  rozmowy na temat różnych stanów emocjonalnych, wyrażanie ich gestem, słowem lub ruchem całego ciała.

Ważne jest, aby w rozwijaniu mowy i myślenia dziecka również odwoływać się do aktualnych przeżyć dziecka, jego doświadczeń, a także np. chociażby  zmian w przyrodzie.

W tym celu proponujemy Państwu opowiadanie związane z aktualną porą roku pt. „Jak chomik szukał wiosny”.  Dla dziecka będzie inspiracją do wypowiedzi. Proponowane ćwiczenia w oparciu o opowiadanie zawarte są na końcu opowiadania.

OPOWIADANIE „CHOMIK SZUKA WIOSNY”.

Pewnego dnia mały Chomik obudził się w swojej norce na skraju lasu. Ziewnął, przeciągnął się, przetarł oczy łapką, wyszedł z norki, szukać wiosny.

– Zimno – mruknął zaspany Chomik. Rozejrzał się dookoła, ale wiosny nigdzie nie było. Na gałązkach wierzby siedziały małe puchate wierzbowe kotki.

 – Co robicie tak wysoko? – spytał Chomik. – Rośniemy, rośniemy – zawołały wierzbowe kotki.

– A wiosny nie widziałyście? – spytał Chomik.

Ale właśnie nadleciał wiatr, wierzba zaszumiała gałązkami i Chomik nie usłyszał co mówią wierzbowe kotki. Poszedł więc dalej. Świeciło słonko, a po niebie przepływały małe chmurki.

– Halo – zawołał do nich Chomik. – Czy nie widziałyście wiosny? A wtedy jedna chmurka zasłoniła słońce i na Chomika spadły krople deszczu. – Brr…- skulił się Chomik przy ziemi i zobaczył małe, białe kwiatki.

– Może wy widziałyście wiosnę? – zapytał, ale kwiatki były malutkie i jeszcze nie potrafiły mówić.

 Chomik poszedł dolej szukać wiosny. W górze między drzewami fruwały ptaki. Były bardzo zajęte, bo zbierały gałązki i wiórki na budowę gniazd.

– Może wy wiecie, gdzie jest wiosna? – zawołał Chomik, ale ptaki śpiewały, ćwierkały, gwizdały i nawet nie słyszały głosu Chomika.

 – Muszę iść dalej, tutaj jeszcze nikt wiosny nie spotkał – mruknął do siebie.

 Aż wreszcie Chomik doszedł na łąkę, a tam na długich nogach stał pan bocian. Chomik zadarł wysoko głowę i przyjrzał się boćkowi. Jego nawet nie warto pytać o wiosnę, jest taki zmarznięty, że aż nos i nogi ma czerwone. A bocian też przyjrzał się Chomikowi i zaklekotał:

– Coś podobnego! – Ta żaba cała ubrana jest w ciepłe futerko, a ja myślałem, że już wiosna – i odleciał.

A Chomik powędrował dalej szukać wiosny …

  • Czego szukał chomik?
  • Czy chomik znalazł wiosnę ?
  • Jakie oznaki wiosny chomik nie zauważył?
  • A jakie Ty zauważyłeś już oznaki wiosny?

Ułóż wspólnie z dzieckiem zakończenie opowiadania.