Miesiąc: marzec 2020

Pomysły na zabawy z dziećmi w domu.

Kochani Rodzice, poniższy tekst to garść pomysłów na zabawę z dzieckiem w warunkach domowych. Może ktoś z Was znajdzie tutaj inspirację dla siebie i swojej pociechy. Korzystajcie 🙂 

Wspinaczka.
Jeśli masz dużo poduszek, zrób z nich tor przeszkód. Ułóż je jedna na drugiej, przykryj kocem, zrób z nich bezludne wyspy. Zadaniem dziecka będzie pokonywanie pagórków, omijanie wyimaginowanej wody i znalezienie się na wyspie. Zabawa dobrze rozwija umiejętności ruchowe dziecka.

Tajemniczy przedmiot.
Do woreczka włóż jakiś przedmiot. Dziecko nie widząc go, uruchomi zmysł dotyku i będzie próbowało odgadnąć co też kryje się w środku. Zabawę możesz zmodyfikować np. zasłaniając dziecku oczy i podając mu przyprawę do wąchania, lub wybrany produkt do spróbowania.

Dom.
Jeśli masz w piwnicy karton po telewizorze, albo innym sprzęcie, zrób z niego domek dla dziecka lub jego lalki (dla chłopców może być to garaż dla samochodów). Wytnij w nim drzwi i okna a dziecko pomaluje je tak, jak chce. Niech ta powstała budowla stanie się inspiracją do różnorodnych zabaw tematycznych.

Maski.
Na brystolu odrysujcie swoje dłonie, tak, by tworzyły lustrzane odbicie. Wytnijcie je, zróbcie otwory na oczy. Zadaniem dziecka będzie pięknie pokolorować maskę, przykleić ją do ołówka lub słomki. Włącz radosna melodię, tańczcie w jej takt. Co jakiś czas ściszaj muzykę i mów „dłoń do dłoni”, „stopa do stopy”, „plecy do pleców” itp. Wtedy będziecie musieli odłożyć maski i złączyć się wybranymi częściami ciała. Zabawa uczy rozpoznawania/utrwalania części ciała, poruszania się w rytm muzyki i rozwija ogólną sprawność ruchową dziecka.

Lustro.
Stańcie naprzeciw siebie i naśladujcie swoje miny, gesty. Możecie też wykonywać rożne ćwiczenia a „odbicie” musu je powtórzyć. Stopień trudności proszę dostosować do wieku dziecka.

Ciepło – zimno.
To na pewno dobrze wszystkim znana zabawa. Schowaj umówiony wcześniej z dzieckiem przedmiot. Zadaniem dziecka będzie znalezienie go. Jeśli maluch będzie znajdował się daleko od poszukiwanej rzeczy, mów „zimno”, jeśli blisko – „gorąco”. Później zamieńcie się rolami.

Zabawa z balonami.
Nadmuchajcie kilka balonów. Rozłóżcie koc, połóżcie na nim balony. Podrzucajcie je, starając się, by żaden balon nie znalazł się na podłodze. Możecie także sznurkiem przedzielić pokój na pół i przerzucać balony, na pole „przeciwnika”.

Tworzenie z dzieckiem własnej gry. Przygotujcie duży arkusz papieru (lub sklejcie do siebie kilka białych kartek) flamastry, kredki, kolorowe gazety itp. Zacznijcie zabawę w konstruowanie gry – wymyślcie motyw przewodni np. poszukiwania wiosny, narysujcie planszę i ustalcie reguły, wymyślcie przeszkody i zadania do wykonania ( np. na swojej drodze spotkałeś jeża, który wybudził się z zimowego snu. Musisz poczekać jedna kolejkę itp.) Dziecko może pokolorować plansze, uatrakcyjnić ją swoimi rysunkami. Po skończonej pracy wspólnie korzystajcie z wymyślonej przez siebie gry.

Ukryte wyrazy. Na kartce papieru piszemy długi wyraz, np. „sekretarka”, zadaniem dziecka jest wymyślenie spośród liter, składających się na to słowo jak najwięcej nowych wyrazów, np. kret, arka, ser, kara. 

Domino literowe. Na początku tej zabawy ustalana jest kategoria, do jakiej dziecko/dzieci będą wymyślać różne słowa, np. kwiaty. Pierwsza osoba wymyśla nazwę kwiatu, np. stokrotka, następna osoba ma teraz wymyśleć kwiat rozpoczynający się na ostatnią literę poprzedniego wyrazu, czyli na „a”, np. aster, itd.

Myśl, myśl, myśl… W tej zabawie ustalamy ramy czasowe, np. 5 minut i kategorię w jakiej będziemy się poruszać,  np. ptaki, zwierzęta, owoce, miasta, samochody itp. (stopień trudności proszę dostosować do wieku dziecka). Zadaniem dziecka/ dzieci jest wymyśleć jak najwięcej wyrazów do kategorii, która została ustalona na początku zabawy, (nie przekraczamy umówionego czasu trwania zabawy). Dzieciom starszym możemy jeszcze bardziej utrudnić ćwiczenie określając na jaką literę mają się zaczynać wymyślane nazwy owoców, kwiatów, zwierząt itd.

„Poszedł Marek na Jarmarek”. Dorosły zaczyna zabawę i mówi: Poszedł Marek na Jarmarek i kupił… masło,  dziecko powtarza ten tekst i dodaje coś od siebie np.: Poszedł Marek na Jarmarek i kupił masło i …chleb. Następnie dorosły dalej powtarza tekst dodając od siebie kolejny wyraz: Poszedł Marek na Jarmarek i kupił masło, chleb i…jabłka itd. Zabawa trwa dopóty, dopóki nie nastąpi pomyłka jednego z uczestników.

Zabawy utrwalające poznane litery alfabetu.
Rodzic/starsze rodzeństwo wymienia kolejno litery alfabetu. Dziecko w pewnym momencie mówi „stop”, jaka literka wypadnie (na jakiej wyliczanie zostanie zatrzymane), na taką dziecko ma znaleźć wyraz. Możemy utrudnić zabawę podając dziecku kategorie z jakiej będzie musiało wymyślać wyraz, np, nazwę zwierzęcia, kwiatu, warzywa, imię itp.

Co jest w tym kolorze? W tej zabawie potrzebne będą kolorowe karteczki – po kilka w różnych kolorach (w takich samych dla każdego uczestnika gry). Zawodnicy losują kolejno jedną kolorową kartkę. Zadaniem każdego uczestnika gry jest odszukanie w najbliższym otoczeni jak najwięcej przedmiotów w danym kolorze. Dobrze jest określić ramy czasowe i zakres „poszukiwań” np. Co mamy w kolorze żółtym w kuchni? (czas jedna minuta) itd. Możemy zapisywać ilość odnalezionych przedmiotów – wygra ten uczestnik, który znajdzie ich najwięcej.

Drodzy Rodzice, poniżej dołączam jeszcze kilka linków do różnych stron internetowych tworzonych z myślą o najmłodszych. Adresy te odeślą Was do ciekawych, edukacyjnych, twórczych zabaw, gier, ćwiczeń i pomogą chociaż trochę umilić dzieciom ten trudny czas, w którym wszyscy się znaleźliśmy. Kopiujcie zatem linki do wyszukiwarki i bawcie się dobrze 🙂 Uważajcie na siebie i odwiedzajcie naszą stronę 🙂 

https://ciufcia.pl/  Strona zawiera zbiór darmowych, edukacyjnych gier online dla dziewczynek i chłopców.

http://www.buliba.pl  Edukacyjne gry dla dzieci.

http://matzoo.pl    Zabawy i ćwiczenia matematyczne.

http://www.dziecionline.pl Gry i zabawy z różnych obszarów edukacyjnych.

http://krokotak.com/   Kreatywne zabawy papierem.

Kompetencja kluczowa- UMIEJĘTNOŚĆ UCZENIA SIĘ

Kompetencje związane z uczeniem się są na tym etapie niezwykle istotne – przedszkole to pierwsze doświadczenie dziecka z uczeniem się, w tym z uczeniem się konsekwentnym, możliwie świadomym   i ukierunkowanym na osiągniecie konkretnych celów. Rolą przedszkola jest poznanie indywidualnych cech, preferencji dziecka, dobór odpowiednich metod i form pracy, by przygotować dziecko do różnych form nauki – pracy grupowej i indywidualnej oraz do różnorodności stylów uczenia się, tworząc dzieciom sytuacje, w których uczą się one gospodarowania czasem przeznaczonym na zabawę, współpracują przy wykonywaniu zadania i biorą odpowiedzialność za wynik swoich działań.

Kompetencja ta jest kształtowana poprzez realizację wszystkich obszarów podstawy programowej przedszkola Montessori:

-dzieci kształtują umiejętność obserwacji i wyciągania wniosków z własnych działań prowadzonych w przedszkolu,

-uczą się konkretnych zachowań i reakcji dzieci wdrażane są do samodzielnego zdobywania wiedzy przy pomocy różnorodnych źródeł wiedzy (tradycyjnych i nowoczesnych)

– do współpracy i współdziałania w zespole, grupie, ale też pracy indywidualnej

–  stosowanie wzmocnień pozytywnych

Głównymi filarami pedagogiki Montessori są:

  • przygotowane otoczenie, które inspiruje dziecko do odkrywania świata i rządzących nim reguł,
  • materiał Montessori  –  opracowany tak, by zachęcał do pracy, zawierał element samokontroli, był estetyczny i trwały,
  • zasada wolności w podejmowaniu decyzji co do wyboru zajęcia, która pozwala dziecku wzmacniać w sobie przekonanie o własnej mocy sprawczej, budować adekwatną samoocenę,
  • nauczyciel, który towarzyszy dziecku, obserwuje, w razie potrzeby  – pomaga, ale niczego nie narzuca i nie przejmuje odpowiedzialności za dziecko,
  • budowanie w dziecku wewnętrznej motywacji do działania; unikanie kar i nagród, ćwiczenie umiejętności adekwatnej samooceny i podejmowania odpowiedzialności za własne działania sprawia, że dziecko uniezależnia się od zewnętrznej oceny i motywacji budując swoją wewnętrzną siłę i wiarę w siebie. 

W przedszkolu dzieci uczą się działania bez przemocy oraz pokojowego rozwiązywania konfliktów. W czasie prac projektowych uczą się jak przewodzić, a także jak być częścią zespołu – to całkowite zaprzeczenie wychowania do bezwzględnej rywalizacji. Nie są porównywane, oceniane, nagradzane. Podejmują aktywność dla własnej satysfakcji, czerpią radość z własnych osiągnięć, a nie z porażek innych.

 Każda sala jest wyposażona w kompletny materiał uporządkowany według działów oraz stopnia trudności. Materiały są atrakcyjne dla dzieci i zachęcają do eksplorowania; są zaprojektowane tak, aby dziecko mogło samodzielnie sprawdzić, czy poprawnie wykonało zadanie jednocześnie ucząc się niezależności i samodzielności w działaniu. Materiały na poziomie przedszkola dostarczają wiedzy na temat wielu abstrakcyjnych pojęć oraz skomplikowanych zagadnień, których oczekują coraz bardziej dociekliwi uczniowie. Lekcje. Każdy dzień pracy dydaktycznej rozpoczyna się zajęciami grupowymi omawijającymi określoną tematykę z zakresu wiedzy ogólnej. Wszelkie demonstrowane pomoce są przedmiotami naturalnymi lub jak najbardziej zbliżonymi do omawianej tematyki. Po zajęciach ogólnorozwojowych następuje część poświęcona pracy własnej będąca podstawą pracy w środowisku montessoriańskim. Rolą nauczyciela jest wprowadzanie materiału rozwojowego w świadomość dzieci oraz obserwacja ich rozwoju. Dlatego też kluczową częścią pracy nauczyciela montessori jest dokumentowanie przebiegu nauczania dziecka.

Zalety pedagogiki Montessori odzwierciedlają się w wielu prawidłowościach. Efektywność nauki poprzez słuchanie wynosi jedynie 20 %, natomiast efektywność nauki poprzez aktywne działanie wynosi aż 90 %. W pedagogice Montessori  aktywne uczenie się poprzez działanie jest na porządku dziennym  i stoi na pierwszym planie. Z tego punktu widzenia pedagogika ta znacząco przewyższa inne systemy pedagogiczne.

Istotna jest także grupa mieszana wiekowo, w której dzieci młodsze uczą się od starszych, starsze zaś rozwijają i utrwalają swoje umiejętności i wiedzę. Aby dziecko rozwijało się w sposób prawidłowy należy mu stworzyć odpowiednie ku temu warunki. Stale wzbogacany materiał rozwojowy Montessori jest zachęcający, atrakcyjny, zaprasza dziecko w sposób naturalny do kreatywności. Specyfiką tej metody jest przygotowane otoczenie, które organizuje nauczyciel. Wspomaga ono pełny, harmonijny rozwój dziecka.

 

Kompetencja IV – INFORMATYCZNA (Technologie Informacyjno – Komunikacyjne (TIK).

Dziecko w wieku przedszkolnym stopniowo i pod kontrolą wprowadzane jest w przestrzeń wirtualną, przez co zyskuje możliwość rozwijania wszystkich pozostałych kompetencji kluczowych. Podstawa programowa zachęca do umożliwienia dziecku podejmowania samodzielnej aktywności poznawczej, w tym z wykorzystaniem nowoczesnych technologii.

PRZYKŁADOWE DZIAŁANIA PRZEDSZKOLA

W codziennej pracy przedszkola rozwijamy kompetencje cyfrowe poprzez:

–  organizowanie sytuacji edukacyjnych, podczas których wykorzystywane  są narzędzia TIK takie jak:  magnetofon, rzutnik, laptop, komputer,

– organizowanie zabaw i ćwiczeń z wykorzystaniem „magicznego dywanu”znajdującego się w mobilnej sali zabaw,

 – wykorzystywanie Internetu – oglądanie prezentacji i filmów edukacyjnych,

 –  nauka kodowania przez zabawę – wykorzystanie zestawu do kodowania dostępnego w każdej grupie (mata, krążki, kolorowe kubeczki),

 –  zajęcia z wykorzystaniem Ozobotów,

 – uczestnictwo w różnorodnych warsztatach Mistrzowie Kodowania, Kodowanie na dywanie i ogólnopolskich programach takich jak Uczymy dzieci programować, podczas realizacji których wykorzystujemy technologie cyfrowe i elementy kodowania.

Pamiętajmy, iż TIK należy wprowadzać stopniowo, umiejętnie i z umiarem. Nowe technologie najlepiej potraktować jako narzędzia, które pomogą nam wspierać rozwój przedszkolaków. Warto wykorzystywać je przy każdej okazji, gdy ma to sens, integrując je z różnymi obszarami edukacji. Nie wprowadzajmy ich nigdy na siłę, bo tak będzie bardziej nowocześnie. Jeśli możemy wyjść z dziećmi na spacer do parku by pozbierać jesienne liście, nie zastępujmy tego wyjścia oglądaniem zdjęć liści na ekranie monitora. Możemy jednak wziąć ze sobą aparat cyfrowy, by uwiecznić wycieczkę, albo wspólnie z dziećmi, po powrocie przeglądać multimedialną encyklopedię dla dzieci, aby razem rozpoznawać z jakich drzew pochodzą nasze znaleziska.

Zwykle nie warto oddzielać zajęć wykorzystujących technologie informatyczne od „normalnych” zajęć. Niech stosowanie TIK będzie wplecione w codzienne zabawy, tak jak jest wplecione w różne sfery naszego życia.

Domowe Montessori- rozwijanie mowy poprzez opowiadania.

 

Wiek przedszkolny charakteryzuje się ogromną dynamiką rozwoju mowy. Ważnym zadaniem przedszkola, a także Rodziców jest organizowanie sytuacji edukacyjnych, które aktywizują dzieci, zachęcają do swobodnych wypowiedzi, wyrażania własnych myśli, komunikatywnej mowy. Rozwijanie sprawności językowych powinno następować w parze z kształtowaniem innych funkcji psychicznych – logiczne myślenie, spostrzegawczość, pamięć, wyobraźnia.  Aktywizacji rozwoju mowy sprzyjają przede wszystkim te działania, które pobudzają emocje, wyzwalają dobre uczucia, trafiają do „wnętrza” dziecka .

  Zabawy pobudzające dzieci do wypowiedzi i doskonalące umiejętności opowiadania:

 Rodzic podaje miejsce akcji i bohaterów, a dziecko układa opowiadanie z ich udziałem,

  Dziecko razem z Rodzicem przygotowuje „rekwizyty teatralne” (np. magiczna różdżka, zaczarowany pierścionek Mamy, pudełko z dziecięcymi skarbami, a następnie układają opowiadanie z wykorzystaniem tych rekwizytów,

  rozmowy na temat różnych stanów emocjonalnych, wyrażanie ich gestem, słowem lub ruchem całego ciała.

Ważne jest, aby w rozwijaniu mowy i myślenia dziecka również odwoływać się do aktualnych przeżyć dziecka, jego doświadczeń, a także np. chociażby  zmian w przyrodzie.

W tym celu proponujemy Państwu opowiadanie związane z aktualną porą roku pt. „Jak chomik szukał wiosny”.  Dla dziecka będzie inspiracją do wypowiedzi. Proponowane ćwiczenia w oparciu o opowiadanie zawarte są na końcu opowiadania.

OPOWIADANIE „CHOMIK SZUKA WIOSNY”.

Pewnego dnia mały Chomik obudził się w swojej norce na skraju lasu. Ziewnął, przeciągnął się, przetarł oczy łapką, wyszedł z norki, szukać wiosny.

– Zimno – mruknął zaspany Chomik. Rozejrzał się dookoła, ale wiosny nigdzie nie było. Na gałązkach wierzby siedziały małe puchate wierzbowe kotki.

 – Co robicie tak wysoko? – spytał Chomik. – Rośniemy, rośniemy – zawołały wierzbowe kotki.

– A wiosny nie widziałyście? – spytał Chomik.

Ale właśnie nadleciał wiatr, wierzba zaszumiała gałązkami i Chomik nie usłyszał co mówią wierzbowe kotki. Poszedł więc dalej. Świeciło słonko, a po niebie przepływały małe chmurki.

– Halo – zawołał do nich Chomik. – Czy nie widziałyście wiosny? A wtedy jedna chmurka zasłoniła słońce i na Chomika spadły krople deszczu. – Brr…- skulił się Chomik przy ziemi i zobaczył małe, białe kwiatki.

– Może wy widziałyście wiosnę? – zapytał, ale kwiatki były malutkie i jeszcze nie potrafiły mówić.

 Chomik poszedł dolej szukać wiosny. W górze między drzewami fruwały ptaki. Były bardzo zajęte, bo zbierały gałązki i wiórki na budowę gniazd.

– Może wy wiecie, gdzie jest wiosna? – zawołał Chomik, ale ptaki śpiewały, ćwierkały, gwizdały i nawet nie słyszały głosu Chomika.

 – Muszę iść dalej, tutaj jeszcze nikt wiosny nie spotkał – mruknął do siebie.

 Aż wreszcie Chomik doszedł na łąkę, a tam na długich nogach stał pan bocian. Chomik zadarł wysoko głowę i przyjrzał się boćkowi. Jego nawet nie warto pytać o wiosnę, jest taki zmarznięty, że aż nos i nogi ma czerwone. A bocian też przyjrzał się Chomikowi i zaklekotał:

– Coś podobnego! – Ta żaba cała ubrana jest w ciepłe futerko, a ja myślałem, że już wiosna – i odleciał.

A Chomik powędrował dalej szukać wiosny …

  • Czego szukał chomik?
  • Czy chomik znalazł wiosnę ?
  • Jakie oznaki wiosny chomik nie zauważył?
  • A jakie Ty zauważyłeś już oznaki wiosny?

Ułóż wspólnie z dzieckiem zakończenie opowiadania.

 

Rozwijanie kompetencji matematycznych dzieci przedszkolnych.

Rozwijanie kompetencji matematycznych to nie tylko uczenie się przez dziecko umiejętności i wiedzy z matematyki. Matematyka już od przedszkola to rozwijanie pojęć matematycznych i odbywa się to jako jako proces poszukiwania, proces próbowania, doświadczania, a nawet  popełniania błędów. Dzięki temu dzieci powoli stają się odkrywcami i krytycznymi użytkownikami wiedzy matematycznej. Celem rozwijania kompetencji matematycznych w przedszkolu jest rozwijanie zdolności do poznawania rzeczywistości, stawiania hipotez, logicznego rozumowania, skutecznego wykorzystania różnych strategii i procedur matematycznych, rozwiązywania różnych problemów.

Nabywanie kompetencji matematycznych w okresie przedszkolnym jest szczególnie powiązane z osobistą działalnością  i aktywnością dzieci. W naszym przedszkolu główne formy zdobywana kompetencji matematycznych przez dzieci to formy empiryczne – to znaczy przez własne doświadczenie. Dzieci bardzo akceptują takie formy –  a zwłaszcza wtedy, gdy odczuwają satysfakcję z dobrze rozwiązanego zadania. Małym dzieciom przyjemność sprawia  proces rozwiązywania problemów.

W naszym przedszkolu materiały rozwojowe Marii Montessori stwarzają ogromne pole do rozwijania kompetencji matematycznych. Są  zorganizowane  logicznie – jedne wynikają z innych, są nadrzędne i podrzędne i ściśle powiązane z materiałami do kształcenia zmysłów. Umożliwiają one wyjście w uczeniu się dziecka od doświadczenia i poznania zmysłowego. Kształtowanie kompetencji matematycznych odbywa się poprzez organizowanie sytuacji edukacyjnych poprzez które, dziecko wprowadzane jest w świat liczb 1-10, potem poznaje system dziesiętny, następnie uczy się liczyć od 1 do 1000, żeby potem przejść do myślenia abstrakcyjnego. Materiały rozwojowe dają ogromną możliwość do rozwijania kompetencji matematycznych zarówno w odniesieniu dzieci mających trudności rozwojowe, jak i tych które prezentują podwyższony poziom sprawności matematycznej i zainteresowania w tym obszarze. Z myślą o tych ostatnich co roku przedszkole organizuje olimpiadę  matematyczną, podczas której dzieci mogą wykazać się swoimi kompetencjami matematycznymi, często wykraczającymi poza zakres podstawy programowej wychowania przedszkolnego.

 A oto przykłady innych kluczowych kompetencji matematycznych dzieci rozwijanych w naszym przedszkolu:

– umiejętność liczenia, rozumienia kardynalnego i porządkowego aspektu liczby,

– znajomość kształtów, również  brył geometrycznych,

– umiejętność wytyczania kierunków: na lewo, na prawo, posiadanie świadomości miejsca i przestrzeni,

-umiejętność  porównywania, segregowania, klasyfikowanie wg kilku cech jednocześnie, tworzenia zbiorów, łączenia grupy przedmiotów na podstawie cechy percepcyjnej- barwa, wielkość kształt, łączenia elementów w pary wg określonego kodu,

– umiejętność określania i dokonywania pomiaru wielkości i ciężaru w tym stosowanie odpowiednich pojęć, umiejętność posługiwania się waga szalkową

– umiejętność operowania liczbami w zakresie dostępnym dziecku– porównywanie, dodawanie, odejmowanie, dopełnianie, operowanie również „dużymi liczbami”, znajomość liczb parzystych i nieparzystych, posługiwania się liczebnikami głównymi i porządkowymi,

– umiejętność określania i dokonywania pomiaru szerokości, wysokości.

Inne kompetencje naszych przedszkolaków koncentrują się wokół sytuacji praktycznych np. umiejętności wykorzystywania liczenia w różnych okolicznościach dnia codziennego, rozwiązywania zadań tekstowych, umiejętność kodowania, dekodowania,  rozwiązywania problemów, poznawania nominałów wybranych monet i banknotów, konstruowanie gier planszowych z wątkiem matematycznym, poszukiwania niestandardowych rozwiązań.  Odbywa się to poprzez różnorodne zabawy, ćwiczenia i rozwijanie sytuacji problemowych z wątkiem matematycznym oraz poprzez organizowanie sytuacji edukacyjnych wplatanych w czynności dnia codziennego.

Zabawa w matematykę

Poniżej kilka inspiracji, jak w formie zabawy przekazać dziecku wiedzę matematyczną. Wszystkie są proste i niekosztowne. 

  1. Wyklejanki/Prace plastyczne

Możemy przygotować pomoce edukacyjne wcześniej albo wykonywać je razem z dzieckiem. Na wydrukowany bądź namalowany przez dziecko szablon przyklejamy dodatki w takiej liczbie, jaką wskazuje wylosowana cyfra. Może to być doklejanie oczu potworom, kropek biedronce, gałek lodów w rożku, piór ptakowi czy pestek arbuzowi.

  1. Liczenie ze smakiem

Kto powiedział, że do nauki liczenia nie można włączyć zmysłu smaku? Na podwieczorek przygotujmy kilka miseczek z różnymi smakołykami: rodzynkami, pestkami dyni, kawałkami owoców. Dziecko wybiera kartę i kładzie sobie (do jogurtu, na talerzyk albo prosto do buzi) tyle wybranego smakołyku, ile wynosi wartość wylosowanej cyfry. Jest to motywacja do szybkiego zrozumienia, która cyfra oznacza mniej, a która więcej.

  1. Wyszukaj i policz

Do tej zabawy dobrze jest mieć przygotowany stały zestaw pomocy edukacyjnych. Mogą to być guziki czy koraliki w określonych kolorach albo wydrukowane szablony. Rozkładamy je na stoliku i prosimy o odnalezienie i policzenie np. czerwonych koralików, zielonych guzików, pszczółek czy biedronek. Na koniec dziecko ma odnaleźć kartę z cyfrą odpowiadającą ilości. 

  1. Nawlekanie koralików

Dziecko losuje kartę, a następnie nawleka na sznurek czy rzemyk odpowiednią liczbę koralików.

  1. Sortowanie

Przygotowujemy 10 miseczek, kubeczków czy rolek po papierze toaletowym; numerujemy je kolejno. W osobnym pojemniku trzymamy przedmioty, które będą segregowane. Mogą to być guziki, kasztany, patyczki czy jakiekolwiek inne skarby. Dziecko wrzuca do środka liczbę przedmiotów odpowiadającą cyfrze podanej na pojemniku

  1. Lokomotywa

Drukujemy wagony z określonymi cyframi i wsadzamy pasażerów lub wybrany przez dziecko towar w takiej ilości, jaka jest wskazana na wagonie.

  1. Zabawa klockami

Przyklejamy cyfry do klocków albo po prostu budujemy wieżę z takiej ich liczby, jaka jest wskazana na wybranej karcie. 

  1. Koło i klamerki

Wycinamy z papieru koło i dzielimy je na 10 równych części. W każdej rysujemy kolejno określoną liczbę kropek: 1, 2, 3… Na brzegach klamerek do bielizny wypisujemy cyfry 1–10. Zadaniem dziecka jest dopasować cyfrę do liczby kropek w danym przedziale i przypiąć odpowiedni spinacz.

  1. Pudło na żetony

Wycinamy żetony z kolorowego, grubego papieru, w pudle robimy szpary. Każda z nich ma przyporządkowany kolor i cyfrę. Przykładowo pierwsza szpara będzie oklejona dookoła kolorem niebieskim, obok będzie cyfra 1; wykonujemy więc jeden żeton w kolorze niebieskim. Druga, oklejona kolorem zielonym, obok będzie miała cyfrę 2, więc musimy wykonać dwa zielone żetony. Dla ułatwienia możemy zrobić różne rozmiary szpar dla określonych kolorów – ale muszą im odpowiadać odpowiednio różne rozmiary żetonów.

  1. Przeciąganie sznurka

Na grubej kartce (gramatura minimum 250 g/m2) drukujemy bądź rysujemy cyfry. Następnie ich wnętrze dziurawimy śrubokrętem albo ołówkiem. Zadaniem dziecka jest przewlekanie sznurka przez dziurki wzdłuż ścieżki danej cyfry. Zamiast kartki można użyć tektury albo styropianowych tacek po produktach spożywczych.

  1. Rysowanie paluszkiem

Do pudełka (np. po butach), lub na tackę  wsypujemy piasek. Losujemy kartę i prosimy dziecko, żeby narysowało paluszkiem w piasku kształt wylosowanej cyfry.

  1. Losowanie

Przed tą zabawą można wybrać się na spacer w poszukiwaniu skarbów. Kamyki, patyczki, szyszki będą doskonale się nadawały. Skarby wsypujemy do worka i prosimy o wylosowanie 5 szyszek. Dziecko musi zaangażować w tę zabawę zmysł dotyku. Na końcu prosimy o wskazanie karty z cyfrą 5.

  1. Przyczepianie kamerek

Do kartki z wydrukowaną cyfrą dziecko przypina tyle klamerek do bielizny, ile wskazuje cyfra. Grzbiety klamerek możemy pokolorować na taki kolor jak cyfra na kartce. To ułatwi sortowanie.

  1. Nauka z muzyką

W naukę liczenia przez zabawę włączmy również zmysł słuchu. Ile razy uderzyłam łyżką w garnek? Ile razy klasnęłam? Ile razy klepnęłam cię w kolano czy plecy?

  1. Szczypce w ruch

Do tej zabawy potrzebne nam są pojemniki w postaci wytłoczek po jajkach albo foremek na muffiny, szczypce do grilla czy cukru w kostkach i dowolne drobne elementy. Na dnie pojemnika kładziemy karteczki z cyframi, a zadaniem dziecka jest włożyć do niego tyle przedmiotów, ile wskazuje cyfra. W tej zabawie świetnie sprawdzają się guziki, kamyki czy małe pompony pasmanteryjne.

  1. Nakarm mnie

Przygotowujemy arkusze z ulubionymi zwierzętami dziecka. Na brzuszku powinny mieć przyklejoną bądź wydrukowaną cyfrę. Na osobnych karteczkach drukujemy małe przysmaki zwierząt. Dziecko losuje kartę, jeśli jest to żabka z cyfrą 5, jego zadaniem jest położyć na arkuszu 5 karteczek z muchami, jeśli pszczółka z cyfrą 3 – 3 karteczki z kwiatkami.

  1. Paluszek i główka

Na kartce w pionie wpisujemy kolejno cyfry, obok każdej rysujemy głowę gąsienicy. Zadaniem dziecka jest domalowanie paluszkiem zamoczonym w farbie takiej liczby brzuszków, jaką wskazuje cyfra. Pierwsza gąsienica będzie bardzo krótka, ostatnia bardzo długa. To ćwiczenie wykonane do końca świetnie ukaże dziecku różnice pomiędzy poszczególnymi cyframi, podziała na wyobraźnię.

  1. Wycinanki

Jeśli macie dziurkacz szczypcowy, niech dziecko wytnie tyle dziurek w kartce, ile wskazuje cyfra.

  1. Wyklejanki – malowanki

Niech dziecko wylepi cyfrę plasteliną, wydzierankami z kolorowego papieru, małymi pomponami albo pomaluje farbką, cokolwiek, byleby spełniało swoje artystyczne zapędy, mieszcząc się w granicach kształtu cyfry.

  1. Zabawa sznurkiem

Możemy poprosić dziecko, żeby ułożyło kształt cyfry na wydrukowanym szablonie albo obok niego. Ważne, żeby sznurek był bardzo plastyczny.

  1. Piszemy – znajdujemy

Wyciągamy kartę, a dziecko ma znaleźć np. biedronkę z taką samą liczbą kropek.

 

Jeśli widzimy, że nauka liczenia nawet w takiej postaci nudzi albo irytuje dziecko, odpuśćmy na kilka dni. Wyciągając pomoce, oznajmijmy, że mamy ochotę na tę zabawę i spytajmy, czy dziecko chce dołączyć. Jeśli widzimy stanowczy sprzeciw, nie nalegajmy, odłóżmy to na jakiś czas albo spróbujmy nauki w innej formie. Najważniejsze to do niczego nie zmuszać i nie wywierać na dziecku presji.

Oprócz wykorzystywania wyżej zaproponowanych zabaw, starajmy się, żeby liczenie było wpisane w codzienny rytm dnia. Przykład? „Nakryj, proszę, do stołu. Dziś obiad wspólnie zje pięć osób. Rozłóż więc pięć widelców”, „Popatrz, zerwałam trzy kwiatki żółte i dwa białe. A Ty?”, „Spójrz, narysowałam patykiem na ziemi cyfrę 2. Przyniesiesz mi dwa kamienie i położysz obok?”.

https://dziecisawazne.pl/sensoryczna-matematyka/